एतत् पृष्ठम् परिष्कृतम् अस्ति
१११
श्रीमदभिनवगुप्ताचार्यकृतव्याख्योपेता
शरीरप्राणादौ परधनसुखास्वादपटल-
मनालोक्य स्वस्मिन्स्पृशति हृदये ग्लानिमसमाम् ।
प्रविष्टा चेदन्तर्निखलजगतीसूतिसरसा
परा देवी हन्त प्रविलसतु पूर्ण हविरिव ॥
तदुक्तं स्पन्दे
|
'ग्लानिर्षिलुण्ठिका देहे तस्याश्चाज्ञानतः मृतिः । |
इति।
|
'एकचिन्तामसक्तस्य यतः स्यादपरोदयः । |
'
इति च ।
|
मायीयकार्ममलमूलमुशन्ति तावद् |
यथाहुः
|
'मलमज्ञानमिच्छन्ति संसाराङ्कुरकारणम् ।' |
इति । तदेवोक्तम्
