|
रासभी वडवा वापि स्वं जगज्जन्मधाम यत् । |
१ संकोच्यान्तर्मुखीकृत्य विकास्य बहिर्मुखीकृत्य हृष्यति स्वात्मन्या- नन्दातिशयमनुभवति तथैवोभयस्य भैरवस्य भैरच्याश्च महानन्दं विसर्ग- भुवमित्यर्थः । एतदेव हि नामास्य परस्य प्रकाशस्थानन्यसाधारणं रूपं तत् सदैव सृष्टिसंहारकारित्वमिति अन्यथा हि अस्य जडेभ्यो वैलक्षण्यं न स्यादिति । २ उक्तं च एकीकृतमहामूलशूलवैसर्गिके हृदि । परस्मिन्नेति विश्रान्तिं सर्वापूरणयोगतः ॥ अथ तत्पूर्णवृत्त्यैव विश्वावेशमयं स्थितम् । प्रकाशस्यात्मविश्रान्तावहमित्येव दृश्यताम् ॥ अनुत्तरविमर्श प्राग्व्यापारादिविवर्जिते । चिद्विमर्शः पराहंकृत् प्रथमोलासिनि स्फुरेत् ॥' इति ।
पं० १० क० ग० पु० न्त्येष यन्ति इति पाठः ।
