|
|
इति श्रुतेःपृथ्वीविकारपधानीभूतदेहरथोऽपीति यावत् । ‘न जन्मदेहेन्द्रियबुद्धि
रास्त' इति श्रुतेः । रूपकविशेषोऽलंकारः ] ॥ १३ ॥
अथ तस्य परमहंसत्वं बहुधा वर्णयति । दुःखान्येवाऽऽसारो वेगवृष्टिर्यस्यां दुर
न्तानि दुष्कृतानि पापान्येव मेघा यस्यां दुःखासारा वासैौ दुरन्तदुष्कृतघना च
तामिह लोके दुर्वासां दारुणां दुःसंसृतिलक्षणां पावृषं वर्षतुं दूरादेव परिहरैन्परित्यज
न्हंसकुलशिरोभूषणपदभाक्सतां हृदि मानससरोवस्थानीये क्रीडतीति संबन्धः । शुद्धे
स्वहृदीति वा तं विशिनष्टि । उदाराशयः पुनश्चोचण्डा ये प्रतिपक्षपण्डितास्तेषां यश
एव नालीकस्याब्जखण्डस्य नालानां दण्डानामङ्करो ग्रासो यस्य सः ।
|
‘नालीकः शरशल्याज्ञेष्वब्जखण्डे नपुंसकम् । |
इति मेदिनी । शार्दूलविक्रीतं वृत्तम् ॥ ११४ ॥ [ दुःसंसृतीति । दुष्टा येयं
संसृतिजीवन्मुक्तानामाप्रारब्धपरिसमाप्तिभासमानद्वैतसंतातिविलक्षणाज्ञानकालिकजन्ममर
णादिपञ्चपरंपरा सैव प्रावृट्तामिति यावत् । अत एव । दुर्वारं ज्ञानं विनाऽ
निरस्याम् । अत एव दारुणां भयंकराम् । दूरादेव परिहरन्परित्यजन्सन्नित्यर्थः ।
ईसाः प्रावृषि मानससरोवरं प्रति गच्छन्तीति कुवलयानन्दे
|
'यत्वन्नेत्रसमानकान्तिसलिले मयं तदिन्दीवरं |
इति कविसमये प्रसिद्धमेव । उदारेति । उदारः शरणागतबुभुत्सुभ्यो ब्रह्मवि
द्यापदानवदान्य अभाशयोऽन्तः करणंयस्य स तथा श्रीशंकराचार्य इत्यर्थः । रूपक
मलंकारः ] ॥ ११४ ॥
