|
|
मम वचनं स च पराशरसूनुः श्रुत्वा सभायां हे विद्वदयैसर वाचमुक्तवान् । तां
दर्शयति । दिविषद्भिर्देवैरयं त्वदुक्तोऽर्थः शिवस्य सभायामुक्तः ॥ ५७ ॥ [ विद्वद
यसरा पण्डितपुरोगा वाचा भागुरिमतेन हलन्तानां टाविधानाद्वाणी यथा स्यात्तथाऽ
वोचदित्यन्वयः । तथा च न पौनरुक्त्यम् ] ॥ ५७ ॥
तस्माद्धे वत्सै तमर्थ त्वं शृणु समस्तवित्सर्वज्ञः ॥ ५८ ॥
सुखप्रदं भाष्यं करिष्यति येन शिष्येण तत्कर्तृकेण भाष्येण वा कार्तिकचन्द्रकि
रणवत्कौतुकमस्यास्तीति तव यशो लोकः कीर्तयिष्यति ॥ ५९ ॥ [ येन शिष्येण
द्वारीभूतेनेत्यर्थः ] ॥ ५९ ॥
इत्येवं प्रकारेण स मुनिराड़ेदव्यासो वनमध्य उक्त्वा पार्वत्याः पत्युः शिवस्य गिरिं
कैलासं प्राप तस्य व्यासस्य मुखाच्छूतं सर्वं मया हे सन्मुनिभिय त्वयि दृष्टम्॥६०॥
[ उपसंहरति । इतीति । वनान्त उक्तवनमध्ये । सह्यादिपाषाणमयगिरिव्युदासार्थ
सूपसर्गः । तेषामपि दक्षिणकैलासादित्वेन शिवावासत्वादित्याशयः । हे सन्मुनिपिय ।
सतां व्यासादिमुनीनामिष्ट शंकर ] ॥ ६० ॥
१ क. 'प्रचर । क. २ 'प्रचर । ३ क. ख. ग. 'त्स त्वं ।
