|
|
तस्योपधाम धाम्नः प्रासादस्य समीपे स्थिताऽऽपगा जलवहका नदी तस्या जले
स्नात्वा स शिवगुरुः पूर्वे कतिचिद्दिनान्येव कन्दाशनः सन्सदाशिवमुपास्त पश्चात्स शिव
चरणद्वकमलभृङ्गः स शिर्वपदाब्जमकरन्दातिरिक्तकन्दाद्यास्वादनवर्जितः सनुपा
स्तेत्यर्थः । वसन्ततिलका वृत्तम् ॥ ४९ ॥ [ एका मुरूया । अत एव संनिश्तिा सम्य
क्षुराणप्रसिद्धत्वेन नितरां शीतलनिश्चलनिर्मलसुपधूरमुखावगाह्मजलत्वेन चात्य
न्तं हिता सुखकरीत्यर्थः । एतेनोपधामेत्यनेन सहैतस्य पौनरुक्त्यं मत्युक्तम् । तदा
कन्दमूलाद्यशानेन्द्रियवशीकारकाल इत्यर्थः ] ॥ ४९ ।।
तस्य भर्तुजयाऽपि विमला वृषस्य क्षेत्रे वसन्तमजं स्वयमेवाऽऽविर्भूतं नतु के
नचित्स्थापितं शिवमर्चयन्ती नियमकृतैरुपतापैर्नियमात्मकैरुपतापैौरीतेि वा नियमैश्धो
पदापैश्चेति वा कायं देहं विशेत्येवंपकारेण तपतोस्तपः कुर्वतोस्तयोदंपत्योः स प्रसि कालोऽनेकोऽत्यगात् ॥ ५० ॥
कृपापरवशो देवो महादेवो द्विजवेषधारी प्रत्यक्षतां प्राप्तः प्राप्तनिद्रं शिवगुरुं प्रो
वाच । भोः शिवगुरो किमभिवाञ्छसि किमपि नेत्याशङ्कयाऽऽह । किं तपस्ते नि
ष्कामस्य तव तपः किं न किमपि तथाच तपसि प्रवृत्तस्य ते कामनाऽस्तीत्यनुमीयते।
एवमुक्तः स विपः शिवगुरुः पुत्रार्थिता सुतस्य प्रार्थनेति जगाद ॥ ५१ ॥ [ यतः ।
कृपेति । अत: । द्विजांत ] [ एतादृ३: सन् ] ॥ ५५ ॥
|
१ स्त. ग. "वपादा'। |
