|
|
निसर्गधवलेन स्वभावतः धेतेनातिशयेन महतोक्ष्णा वृषभेण सम्यगूढं पुनश्च गीत
विशारदैर्गन्धर्वादिभिराव्यैर्युतैस्तत्स्वामिभिर्वा विद्याधरप्रभृतिभिर्विनयेनोप समीपे पातैः
पातैः संगीयमानमात्मानं प्राप्तनिद्रा सा सत्यैक्षत ॥ ६४ ॥ [ निसर्गेति । स्वभा
वशुछेनेत्यर्थः । तेन कृत्रिभशुञ्चत्वव्युदासः ] ॥ ६४ ॥
पुनश्च जय जयेति रक्षेति मा मां दृशा कृपादृष्टयाऽवलोकयेति शाब्दं वरं दधा
ना मयच्छन्ती सत्याकर्णयत् । श्रुत्वा विस्मयं प सोत्थितवतीतस्ततो निरीक्षमाणा सा
पुनरुक्तशब्दं न शृणोति स्माऽऽकण्र्य नोत्थितवतीति वा संबन्धः ॥ ६५ ॥
किंच चञ्चत्तरस्य स्फुरतरस्य मञ्चस्य शय्याया रोह आरोहणेऽपि नमॉक्तिकृत्यां
परिहासोतेर्यत्नेऽपि खिद्यमानाऽन्याञ्जित्वाऽतिहृद्यविद्यायाः सरस्वत्याः सिंहासने
स्वस्य स्थितिमीक्षते स्म । अतिहृद्ये विद्यासिंहासन इति वा । इन्द्रवज्रा वृत्तम् ॥६६॥
[ अन्याम्मीमांसकाद्यखिलभेदवादिन इत्यर्थः । मुदा हर्षेण न त्वायासेन । एतेन भ
विष्यद्भगवत्पादाभिधभाष्यकारकर्तृकभाविभेदवादित्वावच्छिन्नभञ्जने लीलामात्रत्वं व्य
न्यते ] ॥ ६६ ॥
सात्त्विकवृत्तिभाजां सतां समानता तुल्यता वैषयिकपवृत्तौ विषयगोचरमवृत्तौ विरा
|
१ ग.'तेः करणेऽपि । |
