एतत् पृष्ठम् अपरिष्कृतम् अस्ति
२४ सगे:].
169
न्ययूयुजत् लक्ष्मणं सः सीतायाः परिपालने
सधूमाः- उत्पातवशतः घूमसंबद्धाः विचष्टन्ते- तूणीरे चलन्ति ॥ ५ ॥
अग्रतः – पुरस्तात् - आसन्नकाले इत्यर्थः ॥ ६ ॥
अयमाख्याति मे बाहुः स्फुरमाणो मुहुर्मुहुः ॥ ७॥
संनिकर्षे तु नः, शूर ! जयं, शत्रोः पराजयम् ।
एवं भयेष्वपि स्वस्यामयसूचक स्वानिमित्तसत्त्वमाह - अय- मित्यादि । स्फुरमाण:- स्फुरन् इति यावत् । दक्षिण इति शेषः । सन्निकर्षे – आसन्नकाले ॥ ७ ॥
- ↑ सधूमा इति । प्रतापानलोयुक्ता इति भाव:- गो. लोके एकस्य कार्यस्य
तीव्रतया बहि: स्फोटनाव पूर्व 'इदानीं आयत्तीक्रियते, भविष्यत्यचिरात् स्पष्टं' इत्यर्थे
एवं 'सधूमः इति प्रयोग: अनुभवसिद्ध एव । - ↑ आत्मनश्चापद्वयं, लक्ष्मणत्यैकमिति बहुवचनम्-गो.
- ↑ विवेष्टन्ते - ङ.
- ↑ गर्जन्ति - ङ.
- ↑ नः अभयं प्राप्तं, जीवितस्य-राक्षसानां जीवनस्य संशयाश्च प्राप्त:-रा. ती. 'अव्यवस्थौ हि विद्येते युद्धे जयपराजयो ' इति सामान्यलोकोक्तिया एवमुक्तिः । अत एव समनन्तरश्लोके स्वस्य जयः कथ्यते ।
- ↑ स्वमुखप्रसादादे: स्वयं द्रष्टुमशक्यत्वेन स्वसमानसुखे लक्ष्मणे निदर्शयति- समभमिति - गो. अयं भावः- रामस्य मुखं यदि निष्प्रभं स्यात् तदा तव पश्यतो लक्ष्मणस्यापि मुख निष्प्रभमेव स्यात् । लक्ष्मणमुख यदा सप्रभं तदा स्वमुखे न काचित् विक्रिया स्यादिति रामाशय इति ।
- ↑ सप्रभं-- ङ.
