अभितः संस्तभ्य -भीताकारतामाच्छाद्य अभीत इवाचचक्षे-आख्यातवानस्मि । अत्रापि भट्टारका बहु वदन्ति ; न तदस्मन्मनः
श्रद्दधते ॥ १२ ॥
क्षत्रियोऽहं दशरथः नाहं पुत्रो महात्मनः
सज्जनावमतं दुःखं इदं प्राप्तं स्वकर्मजम् ॥ १३ ॥
महात्मनस्तव पुत्रो नाहमिति योजना । सज्जनावमतं--साधुविगर्हितं मया दुःखं प्राप्तम् ॥ १३ ॥
भगवन् ! चापहस्तोऽहं सरयूतीरमागतः ।
जिघांसुः श्वापदं कञ्चित् निपाने वाऽऽगतं गजम् ॥ १४ ॥
किं तत् ? इत्यतः-—भगवन्नित्यादि । घोरं श्वापदं शार्दूलादिकं, निपाने- अवतारे गजं वा जिघांसुः ॥ १४ ॥
तत्र श्रुतो मया शब्दः जले कुम्भस्य पूर्यतः ।
[१]द्विपोऽयमिति मत्वाऽयं बाणेनाभिहतो मया ॥ १५ ॥
अयमिति । श्रुतशब्दहेतुपदार्थ इत्यर्थः ॥ १५ ॥
गत्वा नद्यास्ततस्तीरं अपश्यमिषुणा हृदि ।
विनिर्भिन्नं गतप्राणं शयानं भुवि तापसम् ॥ १६ ॥
गतप्राणं-गतकल्पप्राणम् ॥ १६ ॥
भगवन् ! शब्दमालक्ष्य मया गजजिघांसुना ।
विसृष्टोऽम्भसि नाराचः ततस्ते निहतः सुतः ॥ १७ ॥
- ↑ अयं - शब्दहेतुः पदार्थः द्विप इति मत्वा अयं तव सुत: मया अमिहत:-गो.
