पुटमेतत् सुपुष्टितम्
362
[बालकाण्डः
अहल्याशापः
गौतमं तं ददर्शाथ प्रविशन्तं महामुनिम् ।
देवदानवदुर्धर्षं तपोबलसमन्वितम् ॥ २४ ॥
अथ-उटजनिष्क्रमणसमनन्तरमेव । तं ददर्शेति । यं प्रति शङ्कितवान् तं ददर्श ॥ २४ ॥
तीर्थोदकपरिरक्लन्नं दीप्यमानमिवानलम् ।
गृहीतसमिधं तत्र सकुशं मुनिपुङ्गवम् ॥ २५ ॥
दृष्ट्वा सुरपतिस्त्रस्तो [१]विषण्णवदनोऽभवत् ।
अत एव-विषण्णवदनः ॥ २५ ॥
अथ दृष्ट्वा सहस्राक्षं मुनिवेषधरं मुनिः ॥ २६ ॥
दुर्वृत्तं वृत्तसम्पन्नो रोषाद्वचनमब्रवीत् ।
मम रूपं समास्थाय कृतवानसि दुर्मते ! ॥ २७ ॥
अकर्तव्यमिदं, तस्मात् विफलस्त्वं भविष्यसि ।
मम रूपं इति । अस्मच्छब्दो गौतमार्थः । यस्मादिदं अकर्तव्यं-कर्तुमनर्हं कृतवानसि; तस्मात् त्वं विफलः-विगतवृषणः भविष्यसि ।'लाभनिष्पत्तिभोगेषु बीजे फाले धने फलम्' ॥ २७ ॥
- ↑ विवर्णवदनः-ङ
- ↑ एतदनन्तरं 'व्यथितस्सहसा चासीद्धतौजा विफलीकृतः ।घर्षितस्तपसोग्रेण कश्मलं चैवमाविशत् ॥ इत्यधिकं-ङ.
- ↑ अत्र बुद्धिपूर्वकव्यभिचारस्य विधीयमानं प्रायश्चित्तं शापापदेशेनोच्यते । एवं व्यक्ततया वाल्मीकिवचने स्थिते शैलीभवेति शापः, रामपादस्पर्शात् शिलात्वमुक्तिरिति
पुराणकथा कल्पान्तरवृत्तमनुसत्येति बोध्यम्-गो. - ↑ शिला भूत्वा-ङ.
