स तौ निषण्णौ संप्रेक्ष्य सुखासीनौ नृपात्मजौ ।
शातानन्दो मुनिश्रेष्ठं विश्वामित्रमथाब्रवीत् ॥ ३ ॥
तौ निषण्णौ संप्रेक्ष्य, तत्रापि रामसंदर्शनादेव परं विस्मयमागतः । अहो महिमा रामस्य ! यन्मे माता कृतार्थीकृतेति विस्मयं प्राप्त इत्यर्थः ॥ ३ ॥
अपि ते मुनिशार्दूल ! मम माता यशस्विनी ।
दर्शिता राजपुत्राय तपो दीर्घमुपागता ॥ ४ ॥
स एव विस्मयहेतुः प्रकाश्यते-अपि ते मुनिशार्दूलेत्यादिना ॥
अपि रामे महातेजा मम माता यशस्विनी ।
वन्यैरुपाहरत् पूजां पूजार्हे सर्वदेहिनाम् ॥ ५ ॥
रामे । रामविषय इति यावत् ॥ ५ ॥
हे महातेजः विश्वामित्र ! मम मातुर्विषये देवेन-इन्द्रेण दुरनुष्ठितरूपं पुरातनं यद्वृत्त-चरितमस्ति तत् यथा-यथावत् कथितमपि-कथितं किं सर्वतः ? अपिः प्रश्ने ॥ ६ ॥
अपि कौशिक ! भद्रं ते, गुरुणा मम सङ्गता ।
माता मम, मुनिश्रेष्ठ ! [४]रामसन्दर्शनादितः ॥ ७ ॥
गुरुणा-पित्रा । रामसन्दर्शनादित इति । गतशापेति शेषः ।
