पुटमेतत् सुपुष्टितम्
422
[बालकाण्डः
शुनश्शेफोपाख्यानोपक्रमः
‘वसिष्ठतत्पुत्रयाज्यैः निमित्तैर्घोरशक्तितः । विश्वामित्रः क्षीणतपाः पश्चिमे तप्यते तपः' । विश्वामित्रो महात्मेत्यादि । वनवासिन इति । स्वतपोवनवासिन इत्यर्थः ॥ १ ॥
आस्थितः योऽहं, तस्य मे महान् विघ्नः प्रवृत्त इति योजना ।
पश्चिमायां विशालायां पुष्करेषु महात्मनः !
सुखं तपश्चरिष्यामो वरं तद्धि तपोवनम् ॥ ३ ॥
विशालायां-विशालतपोवनवत्यां पश्चिमायां वर्तमानेषु पुष्करेषु- सोमसूर्याग्नितीर्थेषु-तत्तीरदेशतपोवनेष्वित्यर्थः ॥ ३ ॥
एवमुक्त्वा महातेजाः पुष्करेषु महामुनिः ।
तप उग्रं दुराधर्षं तेपे मूलफलाशनः ॥ ४ ॥
एतस्मिन्नेव काले तु अयोध्याधिपतिर्नृपः ।
अम्बरीष इति ख्यातो यष्टुं समुपचक्रमे ॥ ५ ॥
तस्य वै यजमानस्य पशुमिन्द्रो जहार ह ।
प्रणष्टे तु पशौ विप्रो राजानमिदमब्रवीत् ॥ ६ ॥
विप्र इति। याजकः पुरोहित इत्यर्थः ॥ ६ ॥