661 अपूपान् विविधांश्चक्रे सूशाझादिकांस्तथा । घृतकुल्यां क्षीरकुल्यां दधिकुल्यां ततः परम् ।। ३७९ ।। तत उद्धृत्य निःक्षिप्तं बहिर्मुक्तवतां नृणाम् । उच्छिष्टपत्रजालं च पुष्कलान्नादिसंयुतम् ।। ३८० ।। सारमेयगणैः कीर्ण राक्षसानां गणैस्तथा । एवं कोलाहलं चक्रे दिवसांश्चतुरस्तथा ।। ३८१ ।। हासस्तद्ध विनोदेन नित्यमासीच्च मज्जनम् । हे राजेन्द्र! तव प्रशात श्रीनिवास और पद्मावतीके परस्पर एक दूसरेको मज्शन और उदूर्तन (उबटन) हँसी के सा झरजाते हुए सून्दरियोंने स्वच्छ सुगन्ध तैलसे श्रीनिवासको स्नान करवाया ! उस आकाशराजाने थामन्वित होकर मुख्य ब्राह्मणों, देवताओं, स्त्रियों एवं पुरुषोंको यादरसे बहुतभा भोजन दिया । उसके बाद घृतकुल्ली (कुवा), क्षीरङ्कल्ली (कुवां) एवं दधिकुल्ली (कुवां) में नाना प्रकारके अपूप, दाल एवं श:क हत्यादि बनाया । मनुष्योके भोजन किये हुए बहुत अन्नसे संयुक्त उठाकर बाहर फके हुए उच्छिष्ट पत्रजाल (एतरी) कुत्तों और राक्षसों से विरे हुए थे। इस प्रकार चार दिनतक कोलाहल हुआ । वहापर विनोद और हंसीसे नि स्नान होता थः । (३८१) दिवसे पञ्चमे प्राप्ते कृत्वा नाकबलिं तथा ।। ३८२ ।। कलशांश्चतुरो न्यस्य दीपज्वाखाविराजितान् । वधूवरौ प्रतिष्ठाप्य रत्नसिंहासने नृप ।। ३८३ ।। पूजयामास गोविन्दं जामातरमनाभयम् । आकाशारराजो धर्मात्मा क्षीरपातं करे दधत् ।। ३८४ ।। पांधवें दिन नागवल्ली कर, दीपज्वालासे शौमित चार कलशोंका स्थापम कार, रत्नों के सिंहासनपर वरवधूको बैशा, क्षीर पावका वाथ में लेकर, धर्मात्मा (३८४)
पृष्ठम्:श्रीवेङ्कटाचलमहात्म्यम्-१.pdf/६७९
एतत् पृष्ठम् अपरिष्कृतम् अस्ति