ते उभये तस्य स्थानस्यालङ्करणभूताः । तैरेव तत्रत्या शोभा।
योऽन्यस्तिष्ठति स तु तदनुगुण एवेति तेषामप्रतिवन्धो निरूपितः ।
अतो दर्शनादेव तत्र सुखं निरूपितम् । तत्र गतायाः किं
प्रयोजनमित्याकाङ्क्षायामाह ।। रोहिणीति ॥ वसुदेवस्य भार्या
रोहिणी तत्राऽऽस्ते । स्थितौ का सम्बन्ध इत्यत आह ॥
नन्दगोकुल इति ॥ नन्दसम्बन्धिगोकुले । अनेन
नन्दवसुदेवयोभ्रातृत्वं द्योतितम् । अत्र पादद्वयमधिकं,
किमिति तिष्ठतीत्याकाङ्क्षार्थं निरूपितम् । अन्याश्च स्त्रियो
वसुदेवस्यान्येषां वा कंससंविग्नाः सत्यो विवरेषु गुप्तस्थानेषु
वसन्ति । भयदशायां तथैव स्थितियुक्तति हिशब्दार्थः ॥ ६ ॥
ततः किमत आह-
देवक्या जठरे गर्भं शेषाख्यं धाम मामकम् ॥
तत् सन्निकृष्य रोहिण्या उदरे सन्निवेशय ॥ ७ ॥
देवक्या इति ॥ जठर इति इतरगर्भवैलक्षण्यार्थम् ॥
तदिति प्रसिद्धम् । ततः सन्निकृष्य रोहिण्या उदरे सम्यग निवेशय ।
किं तद्गर्भरक्षायामित्याकाङ्क्षायामाह ॥ शेषाख्यमिति ॥
शोष इत्याख्या यस्य । तस्मिन्नष्टे भूमिरेव निमग्ना भविष्यतीति ।
ननु तस्याऽऽकर्षणे नाशशङ्का स्यादित्यत आह॥ मामकं धामेति॥
भगवत्तेजोरूपम् । भगवतोऽपि स्थानभूतं वा न नश्यतीति ॥७॥
तर्हि स्थितावेव कंसभयाभावात् को दोष इतिचेत्तत्राह-
अथाहमंशभागेन देवक्याः पुत्रतां शुभे॥
प्राप्स्यामि त्वं यशोदायां नन्दपत्न्यां भविष्यसि ॥८॥
अथाहमिति ।। अयं पुरुषोत्तमो यो मायामाज्ञापयति ।
भक्तिमार्गे तस्यैव सेव्यत्वाद् आरम्भे, यदूनां निजनाथानामिति
वचनात् । स चतुर्द्धाऽत्र समायास्यति । तदर्थमाह ॥ अथ शीघ्रं
