अवगतर्मादृशं तत्वम्, ततः किमित्यत आह-
एवन्तत्त्वाभ्यासान्नास्मि न मे नाहमित्यपारिशेषम् ।
अविपर्ययाद्विशुद्धं केवलमुत्पद्यते ज्ञानम् ॥ ६४ ॥
एवम्' इति । तत्वेन विषयेण तत्वज्ञानमुपलक्ष-
यति ! उक्तरूपप्रकारतत्त्वविषयज्ञानाभ्यासादादरनेरन्त-
र्यदीर्घकालसेवितात् सत्वपुरुषान्यतासाक्षात्कारिज्ञानमु-
त्पद्यने । यद्विषयश्चाभ्यासस्तद्विषयकमेव साक्षात्कारमु-
उक्तं च तथा वेदान्तेषु--
पुणबोधे तदन्यः द्वौ प्रतिबद्धौ यदा तदा ॥
मोक्षो विनिश्चितः किं तु दृष्टदुःखं न पश्यतीति” ।
द्वौ वैराग्योपरमौ, दृष्टदुःखं यथोचितव्यवहारक्लेशः । तथा च
विपयजिहासारूपवैराग्यस्य विषयदोषदर्शनजन्यस्य पुनर्भोगेष्वदी-
नतामात्रं फलं न तु मोक्षोऽपि । एवं धीनिरोधरूपोपरमस्यापि य-
मादिसाध्यस्य द्वैतादर्शनमेव फलं न मोक्षः, श्रुतिषु ज्ञानैकलभ्य-
त्वकथनादित्यास्तां विस्तर इत्याहुः ॥ ६३ ॥
ननु सकृच्छ्रवणेनोत्तमाधिकारिणामेकरूपज्ञानेन मोक्षसम्भवे- ऽपि मध्यमाधमानां तथा ऽसम्भवादुपजीवकत्वसङ्गतिं सूचयन्निदि- ध्यासनपरामार्याभवतारयति । अवगनमिति ।
चन्द्रकारास्तु भवतु ज्ञानादेव कैवल्यं तदेव तु कस्मात्किमा कारं च तत्राह । एवमितत्याहुः ।
एवं मूल प्राकृतिरित्याद्युक्तप्रकारेण ।
ननु तत्वाभ्यासो नाम विजातीयप्रत्ययानन्तारतसजातीय प्रत्ययप्रवाहो निदिध्यासनपर्यायः स कथं उक्ततच्चस्य घटत इति चेत् ? तत्वविषयज्ञानस्यैवाभ्यासो न विषयस्येयाह । तवे- नेति । उपपातेमाहे । यद्विषयश्चेति । विशुद्धम् । प्रमात्म-
