वा० भा०-मानैक्यार्धन ग्रासोनेन केन्द्र वृत्त लिखेत्। तस्माद्वृताद्बहियें मार्गखण्डे भवतस्ते स्वस्थितिखण्डकेन गुणिते स्वमागङ्गुिलैभजिये । फल स्पर्शादग्रत इष्टकालो भवति। मोक्षात् पृष्ठतश्च ।
अत्रोपपत्तिः ग्रासीनमान्नैक्यदलमिष्टकाले ग्राह्मग्राहकबिम्बमध्ययोरन्तरं कण इत्यर्थः । इदं पूर्वमेव कथितम् ॥ तेन कर्णेन केन्द्रे वृत्तात् कृताद्ये मार्गखण्डे बहिर्भवतस्ताभ्यामिहानुपातः । यदि मार्गाङ्गुलैः स्थित्यर्धघटिका लभ्यन्ते तदा बहिभूतखण्डाङ्गुलैः किमिति फलमिष्टकाल इति सर्वो निरवद्यम् ॥ ३५ ॥
इदानी ग्रहणे वर्णमाह—
|
स्वल्पे छन्ने धूम्रवर्णः सुधांशोरर्धे कृष्णः कृष्णरक्तोऽधिकेऽर्धात् । |
वा० भा०-स्पष्टार्थम् ॥ ३६ ।
इदानीमादेश्यानादेश्यानाह
|
इन्दोर्भागः षोडशः खण्डितोऽपि |
वा० भा०-स्पष्टार्थम् ॥ ३७ ॥
अथोत्क्रमज्यानिराकरणे दृष्टान्तद्वारेण गोलविदो गणकान् प्रति सोपालम्भमाह
|
यत् खस्वस्तिकगे रवौ भवलये दृग्वृतवत् संस्थिते |
वा० भा०-एaच्छलोकद्वयं गोले सविस्तर व्याख्यातम्। ३८-३९ । ।
|
इति श्रीसिद्धान्तशिरोमणिवासनाभाष्ये मिताक्षरे चन्द्रग्रहणाधिकारः समासः ॥ |
सि० -३३
