जम्बुको मुडमुड पाश विलोक्याचिन्तयत्-‘दृढबन्धनबद्धोऽस्ति तावदय मृग'
ब्रूते च-सखे ! स्नायुनिर्मिता एते पाशा , तदद्य भट्टारकवारे कथमेतान्दन्तैः
स्पृशामि १ मित्र ! यदि चित्ते नान्यथा मन्यसे तदा प्रभाते यत्वया वक्तव्य तत्कर्त
व्यम् । इत्युक्त्वा तत्समीप आत्मानमाच्छाद्य स्थित. स । अनन्तर स काक
प्रदोषकाले मृगमनागतमवलोक्येतस्ततोऽन्विष्यन् तथाविध दृष्ट्ोवाच- * सखे ।
किमेतत् १' मृगेणोक्तम्-‘अवधीरितसुहृद्वाक्यस्य फलमेतत् । तथा चोक्तम्-
सुरूदो हितकामानां यः शृणोति न भाषितम् ।। |
काको ब्रूते-* स वञ्चक कास्ते १ ' मृगेणोक्तम्- मन्मासाथ तिष्ठत्यत्रैव' । काको ब्रूते-‘उक्तमेव मया पूर्वम्-
अपराधो न मेऽस्तीति नैतद्विश्वासकारणम् । |
ततः काको दीर्घ नि श्वस्य ‘अरे वञ्चक । कि त्वया पापकर्मणा कृतम् । यतः-
संलापतानां मधुरैवचोभि- |
उपकारिणि विश्रब्धे शुद्धमतौ यः समाचरात पापम् । |
दुर्जनेन समं वैरं प्रीतिं चापि न कारयेत् । |
अथवा स्थितिारयं दुर्जनानाम्--
प्राक्पादयोः पतति खादति पृष्ठमांस |