अपर च-
|
निरुत्साहं निरानन्दं निर्वीर्यमरिनन्दनम् । |
तथा चोक्तम्-
|
अलब्धं चैव लिप्सेत लब्धं रक्षेदवेक्षया । |
यतो लब्धुमिच्छतोऽर्थयागादथस्य प्राप्तिरेव । लब्धस्याप्यरक्षितस्य निर्धरपि स्वय विनाशः । अपि च, अवर्धमानश्चार्थ, कालेन स्वल्पव्ययोऽग्यञ्जनवत्क्षय- मेति । अनुपभुज्यमानश्च निष्प्रयोजन एव सः । तथा चोक्तम्-
|
अञ्जनस्य क्षयं दृष्ट्वा वल्मीकस्य च संचयम् । |
इति सचिन्त्य वद्धमानः नन्दकसञ्जीवकनामानौ वृषभौ बुरि नियोज्य शकर्ट नानाविधद्रव्यपूण कृत्वा वाणिज्येन गतः काश्मीर प्रति । यत -
|
कोऽतिभारः समर्थानां किं दूरं व्यवसायिनाम् । |
अथ गच्छदस्तस्य सुदुर्गनाम्नि महारण्ये सञ्जीवको भग्नजानुर्निपतित । एतदा- लोक्य वर्धमानोऽचिन्तयत्-
|
करोतु नाम नीतिज्ञो व्यवसायमितस्ततः । |
कि तु--
|
विस्मयः सर्वथा हेयः प्रत्यूहः सर्वकर्मणाम् । |
इति सञ्चिन्त्य सञ्जीवक तत्र परित्यज्य वर्धमान पुन स्वय धर्मपुर नाम नगर गत्वा महाकायमन्य वृषभमेक समानीय बुरि नियोज्य चलितः । ततः सजीवकोऽपि कथकथमपि खुरत्रये भर कृत्वोत्थितः । यत ----
|
निमग्नस्य पयोराशौ पर्वतात्पाततस्य च । |
