तत सजीवक आनीय दर्शन कारित. । पश्चात्तत्रैव परमप्रीत्या निवसति ॥
अथ कदाचित्तस्य सिहस्य भ्राता स्तब्धकर्णनामा सिह. समागत । तस्यातिथ्यं
कृत्वा समुपवैश्य पिङ्गलकस्तदाहाराय पशु हन्तु चलितः । अत्रान्तरे संजीवको
वदति--- देव । अद्य हतमृगाणा मासानि क १ ' राजाह * दमनककरटकौ
जानीत ।' सजीवको ब्रूते--- ज्ञायता किमस्ति नास्ति वा १' सिहो विमृश्याह-
- नास्त्येव तत् ।' सजीवको ब्रूते- कथमेतावन्मास ताभ्या खादितम् ?'
राजाह--* खादित व्ययितमवधीरित च । प्रत्यहमेष क्रम ।' सजीवको ब्रूते-
- कथ श्रीमदेवपादानामगोचरेणेव क्रियते १' राजाह- मदीयागोचरेणैव क्रियते ।
अथ सजीवको ब्रूते--* नैतदुचितम् । तथा चोक्तम्--
नानिवेद्य प्रकुर्वीत भर्तुः किञ्चिदपि स्वयम् ।।
कार्यमापत्प्रतीकारादन्यत्र जगतीपतेः ॥ ८८ ।।
अन्यच्च-
कमण्डलुपमोऽमात्यस्तनुत्यागो बहुग्रहः ।
नृपते किंक्षणो मूर्खा दरिद्रः किंवराटकः ॥ ८९ ॥
स ह्यमात्यः सदा श्रेयान्काकिणीं यः प्रवर्धयेत् ।
कोशः काशवतः प्राणाः प्राणाः प्राणा न भूपतेः॥९०॥
किं चान्यैर्न कुलाचारैः सेव्यतामेति पूरुषः ।
धनहीनः स्वपत्न्यापि त्यज्यते किं पुनः परैः॥ ९१ ॥
एतच्च राज्ञः प्रधान दूषणम् । पश्य-- ।
अतिव्ययोऽनवेक्षा च तथार्जनमधर्मतः ।।
मोक्षणं दूरसंस्थान कोशव्यसनमुच्यते ॥ ९२ ॥
यत -
क्षिप्रमायमनालोच्य व्ययमानः स्ववाञ्छया ।
परिक्षीयत एवास धनी वैश्रवणोपमः ॥ ९३ ॥
तदाकये स्तब्धकर्णो ब्रूते- शृणु भ्रात, । चिराश्रितावेतौ दमनककरटको सन्धिविग्रहकार्याधिकारिणौ च कदाचिदर्थाधिकारे न नियोक्तव्यौ । अपर च नियाप्रस्तावे यन्मया श्रुत तत्कथ्यते--
