|
मैहिरोऽयं महःपूरः क्रूरः खलु इवोत्कटः । |
तदेहि गच्छावः । ( इति निष्क्रामतः ) ;
शिष्यः--एदं उज्जणं । पविसदु भवं[१] । ( प्रवेन्नं नाटयत्ः )
शिष्यः-( कतिचित्पदानि दत्वाऽप्रप्तोऽवलोक्य ) उञ्अज्झाअ ! पेच्छ पेच्छ । इध माधवोमंडवे अव्भुदा कावि इत्थिआ उअज्झाञ्उव्व झाणपराअणा चिट्टदि । अवरावि एदाए पासम्मि देवञ्आपूअत्थं चन्दणकुसुमाइं उव्वहन्ती चिट्टदि[२] ।
ज्ञान०-कौण्डिन्य! तदिहैव रक्त्तशोकनले उपविशावः । किं माधवीमण्डपेन । ( इत्युपविशत
शिष्यः--( विभाव्य स्वगतं साश्चर्योपहासम्)अहो ! उअज्झाओ अहो! उअज्झाओ । सुट्टु खु एसा इहट्टिदेण पुलोईअदि [३] )
( ततः प्रवेिशाति यथानिर्द्दिष्टr मद्नसुन्दरी चेटी च )
ज्ञान०-( विलोक्य स्वगतम् ) अहो ! रूपसम्पदस्याः । तथाहि-
|
लावण्यवीचयैस्तरलायताक्षी |
चेटी--भट्टिणि ! ए[४] दं खु तुह अंगपसंगमलहन्तं पिव पच्चाअइ सिप्पिआसमप्पिदं हरिअंदणं । एसा उण चिरसमागअचि तए असंभाविज्जमाणा उआलंभदिव्व तुमं । परिमलमिलन्तरोलंवणिउरुंवमुहलिदा णोमालिआ । एदं
- ↑ एतदुद्यानं प्रविशतु भमान् ।
- ↑ उपाव्याय ! प्रेक्षस्व प्रेश्क्षस्व | अत्र माववीमण्डपे अद्भुता कापि स्री उपाध्याय इव ध्यानपरायणातिष्टति । अपराऽपि एतस्या पार्श्वे देवतापूजाथै च चन्दृनकुसुमानि उद्वहन्ती तिष्टति ।
- ↑ अहो त्तपाध्याय अहो उपाध्यायः । सुष्ठु खलु एपा इहस्थितेन प्रलोक्यते ।
- ↑ भट्टेिनि! एतत्खलु तवाङ्गप्रसङ्गमलभमानमिव प्रतीयते शुक्तिकासमर्पितं हरिचन्दनम् । एपा पुनक्ष्चिरसमागताञ्जप्रि त्वया असम्भाव्यमाना उपालभत इप त्वां परिमलमिलद्रोलम्वनिफुरन्वमुरपरि-
