हरकिरातः--{ ताक्षेपं पार्थमुद्दिश्य) रे रे उअसप्प उअसप्प ।
|
जं दुल्लहूं दुक्करदुक्करेहिं तवेहि वि॒त्थारृिदताणवेहिं ॥ . |
अर्जुनः-( सोपहास॒म्)
|
आ प्रत्यूपप्रदीपं विपिनविहरणैरामिपाहारकारः |
हरकिरातः-( रवगतं साशङ्कमू ) अये ! एकः पार्थः, प्रभृता किरातानीकिनी | तत्प्रकारान्तरेणास्य करोमि जीवरक्षाम् । ( प्रकाशम्) अयि मुणिवीर! ण् सुदाई मए तुह'भणिदाहं किराद्कलऊलेण । ता वारेमि दाव एदे । रे रे चपला किरादा ! एसो किं वीरधम्मो जं तुम्हे गणणावाहिरा, एसो अ एक्को मुणिवीरो । ता ओसक्कघ ओसक्कघ[२] ।
अर्जुनः-( सोल्लुण्ठम् ) अयि किरातवीर ! दत्तं तावत्त्वया वैरफलम् । यतः
|
तपःप्रसङ्गाद्भतसङ्गराणामुपोपितानां मम सायकानाम् । |
सिद्धा०-(सप्तम्भ्रमम् ) पार्थ ! पार्थ ! कर्थ वर्पन्त्येव त्वयि शरासारमवधीरितनिजाधीश्शासनाः किरताधमाः ।
( अर्जुनः बाणमोक्षं नाटयति )
सिद्धा०-(सद्दर्षाश्चयैम्) अयि वीरशिरोमणे ! पश्प ! पश्य ! निजवाणवेगावैभवस्य फलम् ।
|
साटोर्प श्रवणान्त""""""""कृप्य मौर्वाँलतां |
- ↑ रेरे उपसर्प उपसर्प ।
यद्दुर्ल्लभं दुष्करदुष्करैः तपोभिर्विस्तारिततानयैः ।
मुनीन्द्र ! तत्ते कृतफर्मनाशं घाणेण निर्वाणमहं दास्ये ॥ ४१ ॥ - ↑ अयि मुनिवीर ! न श्रुतानि मया तव भणितानि किरातफलफलेन, तद्वारयामि तावदेतान् । रे रे चपलाः किराताः ! एप किं वीरधर्मः यघूये गणनावाह्या, एप च एकःमुनिवीरः । तदुपसरत अपसरत ।
