|
हस्ते शास्त्री भ्रमिशतकरी लासिकेव प्रगल्भा |
|
अपि च----- |
विज्ञप्सश्चासौ मया कतिचित्पाश्वैस्थलटकसहचरक्ष्लाघाभिरुत्यफन्धरः ।
( सप्रश्रयम्) आउत्त मंजीरअ ! पेसिदम्हि तुह सआसं अत्ताए कलावदोए भणिदं च तीए ।
पुत्र मञ्जीरक । तावकीयं विलासवती, काहमस्याः कृपायाम् ॥ किं नु त्वद्वियोगदहनेन विपन्नायामस्यां त्वमेको मे तनयः कलङ्ककलुपो भविप्यसीति वेपते मे हृदयम् | सम्प्रति हि-----
|
हरहिमकरलेखादुर्वला देहबल्ली |
ततस्तेनोक्त्तम् | अस्त्येवमम्वाया हृदयं, विलासवत्यास्तु कर्पूरकासक्त्तचेतसः के वपम् । ततो मयाऽभिहितम् । णत्थि एर्व णत्थि ।
ततः स मामभ्यधात् । भद्र । नवागमनत्वादनभिज्ञो भवान् ।
अघाम्या कलहायिता सह मया कार्यं[१] मपाघ व्रतं
वाधन्तेऽद्य ममाङ्गकानि नृपतेर्नाटवे नियोगोऽद्य मे ।
इत्थं मत्प्रतिपेघवद्धमनसस्तस्याः प्रभूतारुचेः
स्फूर्त्तिः कापि विजृम्भते नवनवव्याजोक्तियुक्तिक्रमे ॥ १८ ॥
अपि च----
|
मय्यारव्धकथे सखीजनमभिप्रस्तौति वाक्तन्तरं |
- ↑ आर्यपुत्र मञ्जीरक ! प्रेपिताऽस्मि तव सकाशं अत्तया फलावत्या भणितं च तया ।
