|
(१)[१]मनोरथस्याविषयं मनोविषयमासनः ॥१७॥ |
विषयं मनीदेशमारोपिता: प्रापिता: । तस्मfिऽपक्वं फलमिति पूर्वेण सम्बन्धः । सकलजगदन्वेष्टव्यस्य भगवतोऽपि वयमन्वेथा भवाम इति परमोत्क्रुष्टा वयमिति भावः ॥ १७॥
तदेवोपपादयति----
यस्येति । यस्य जनस्य चेतसि वर्तेथाः। येन स्मर्यस इत्यर्थः । स तावत्स एव तन तत्रत्यानां वरः श्रेष्ठः । अgणे वेदस्य वेधसो वा योनेः कारणस्य । यदा वेदप्रमाण कस्य। तव चेतसि यो वर्तते । त्वया अर्यत इत्यर्थः । किं पुन:। स कृतिनां वर इति किमु वक्तव्यमित्यर्थः ॥ १८ ॥
सत्यमिति । अर्कात् ख्यञ्च सोमाधट्राश्च परमुचैः पदं स्याश्रमध्यास्महे तिष्ठामः । वयमिति शेषः । सत्यम् ॥ “प्रधि शौञ्चस्यासां कर्म’ इति कर्मत्वम् । अद्य तु तव। कर्तुः ॥ परमेवानुग्रहः प्रसादस्माद्धेतोः । ताभ्यामर्केन्दुभ्यामुच्चै दरम्त्युचं पदम् । अध्यास्महे इति सम्बन्धः । उच्च स्तरमिति द्रव्यप्रकर्षत्वमुप्रत्ययः ॥ १९ ॥
त्वदिति । वयं त्वया सम्भावितं सत्कृतं त्वक्षभावितम् तमागमात्मखरूपं बधिकं यथा तथा मन्यामहे। तथाङि । उत्तमादरः सत्पुरुषकट का सकारः स्वगुणेषु विषये प्रायेण
