एतत् पृष्ठम् अपरिष्कृतम् अस्ति
१०८
कुमारसम्भवे
सती। अग्रंलिहं आकाशभेदि अत्युन्नतमित्यर्थः । विमानं देवयानं आरुरोह आरूढ़ा ॥ २७ ॥
महेश्वर इति । प्रमदेन इषं प्ररूढ़ा: उप्तः रोमोनइमाः रोमा यस् तथोतः महेश्वरः हरोऽपि । कर्ता । आत्मजे पुढे वसलत्वत् वसख्या दयावत्वादिति यावत् । हेतौ पञ्चमौ। भूधरस्ख पर्वत स्व नन्दनायाः कन्यायाः गौर्याः सम्बन्धिन: अत् ठसङ्देशrत् उणदत्त हीतवान् । स्रवमिति कर्मपदमध्याहार्यम् । सा गौरो। कीं। तदङ्गतः तस्य महेश्वरस्य आप्तः कोड़तः । पुत्रमिति शेषः । उपादतेति क्रियापदमध्याहार्यंम् । तु पुनः स महेश्वरोऽपि तस्खः मौर्याः सबन्धिनः अत् पुत्रमिति शेषः । उपादत्तेति श्रियपदमध्याहार्थम् ॥ २८॥
दधानयेति । सुयः पयूषस्य एकं अद्वितीयं तु सदादागम् । “स्वमादने यने सुददमे” इत्यमरः । नेत्रयोः नयनयोः सुखैकर्म येन तथोतं चैौयूषवनेत्रयोरानन्दवर्धक-
