खगकस इति ॥ हे स्खगौकसः स्वर्गवासिनः। स्वेषां पुण्यानां स्त्रगं वस्थितिनिमित्तभूतानां गश समूहेसु अति शयेन महत्तमे अतिबल वयपि भक्षये सत्यपीत्यर्थः । यद्यमिति पदमध्याद्दर्यम् । किं कथं स्वर्गात् त्रस्थानत् परिश्रुतः परिष्टाः पतित इयर्थः । पुण्यक्षयाभायुमाकं खर्गभ्र शकारणं न पश्यामीति भावः । तु किन्तु एते यूयम्। कर्तारः । निजानां स्वकीयानां यत् आधिपत्य स्खभित्व' तस्य चिरं बटुकालं ऊढ़ श्रुतम् अभ्यस्तभित्यर्थः। चि छत्रचामरप्रभृति न परित्यजध्वं न परित्यजत। वतेति खेदसूचकमध्ययम् । परिष्वजध्वमित्यत्र अतीतकाले लोट् आत्मनेपदश्च महाकविप्रयोनात्र दूयम् । कूयादिचिऊधातिया युआ।कं खपदश्वशो न लक्ष्यते इति भावः ॥ ३६ ॥
दिवौकस इति ॥ हे दिवौकसः देश: । मानं बिभ्रति धारयन्ति ये ते मागभृतः। मानोपपदाटु क्षुधातोः क्षिप् । अतएव महान्तः श्रेष्ठाः यूयम्। कर्तारः। कुतः कस्मात्
