इन्द्रस्य अन्तिकं समयं प्रापय नय इति निजसारथिं स्वस्तम् अवोचत् उवाच ॥ ४४ ॥
मन इति। ततः अनन्तरं महान् असुरः तारकः । कर्ता। मनसः चित्तदपि अति अधिक वेनः जवः यस्य तथोनसारथिना स्तन । कवी। प्रणोदितेन सद्यालितेन रथेन। रणन। प्रचलन् गच्छन् सन् अग्रतः संमुखे, नास्ति पारः शेषो यस्य तथोक्तम् । तथा भयङ्करः भीषणः आकारः आङfतर्यस्य तथाभूतम्, सुराणां देवानां सम्बन्धि यत् सैन्य ' तस्य सागरं समुद्रम्। कर्मभूतम् । प्रपेदे आससद ॥ ४५ ॥
पुर इति ॥ अथ अनन्तरं सुरसैन्यप्राप्तः परमित्यर्थः। स वीरः पराक्रान्तः। कर्ता । पुरः अग्रतः प्रथीयसीम् । अतिविस्तर्णा, सुराणां देवानां सम्बन्धिनीं पृतनां सेनां विलोक्य गिरीव सङ्गरकेलौ संग्रामक्रीडायां कौतुकम् उल्लासोऽस्ति अस्य तथोक्तः सन् प्रमोदात् हर्षात् ज्ञायते यत् तथोक्तं, चकयोः दुर्दमयः बाहुदण्डयोः सम्बन्ध पुलकं रोमयं भूगल आधिक्येन बभार श्रुतवान् ॥ ४६ ॥
