प्रविश्य निकटं गत्वा अतलं क्रोड़देशं वरं श्रेष्ठ विधेहि कुरु ॥ १४ ॥
सम्यगिति । हे गिरीशपुत्र शिवकुमार स्वयं विमृश्य विविच्य जभौ जग्मुरं ईथति तथोक्तस्य इन्द्रस्य सम्बन्धिनं प्रतिपकं शत्रुम् अपराजेयमिति भावः । मामित्यर्थः। कर्म । आश तूर्णं जहिहि त्यज । किलेति निश्चयर्थमव्ययम्। एष भरिपुः। अनेनामनिर्देशः । स्वयं दुर्विगावे अतशअप्रै इत्यर्थः । पयसि जले पाषाणस्य प्रस्तरस्य नौः मौकेव मति मग्नो भवति । तथा मां पुरा निमज्जयते निगच्छयि यति । अत्र पुराशष्ट्रयोगे भवथकाले लट्प्रयोगः। इन्द्रआधुत्वाग्अंया सह ते यु न सम्भाव्यते इति भावः । उत्प्रेक्षेयम् ॥ १५ ॥
इत्यमिति । त्रिलोचनस्य हरस्व सख्यधी सुतः कुमारः । क्षत। तारकस्य सम्बन्धि स्थ उक्तप्रकारं गर्वितमिति भावः।। वचनं वाषय निशम्य आकर्यं क्षोभात् कोपात् हेतोः कथाधरः कम्पिताधरोष्ठः। तथा विकचे प्रस्फुटिते कोकगदे तक-
