एतत् पृष्ठम् परिष्कृतम् अस्ति
तृतीयः सर्गः ।
तपखिन: स्थाणुवनौकसस्ता-
माकालिकीं वीक्ष्य मधुप्रवृत्तिम् ।
प्रयत्नसंस्तम्भितविक्रियाणां
कथञ्चिदशा मनसां बभूवुः ॥ ३४ ॥
तं देशमारोपितपुष्पचपि
रतिद्वितीये मदने प्रपन्ने ।
काष्ठगतास्ते हरसानुविद्वं
इन्दानि भावं क्रियया विवव्रु: ॥ ३५ ॥
तपस्विन इति । स्थाणेर्घनमोको येषां ते तपस्विनस्त- त्या मुनयः । समानकाल आद्यन्तो अस्या स्थाकालीकिम् कालभवत्वादुत्यत्त्वनन्तरविनाशिनौमित्यर्थः । "आकालिक- द्यन्तवचने’ इति समानकालादिकटप्रत्यय: प्रकृतेराकाल देशश्च निपातितः । “टिड्डाण-४ इत्यादिना ङीप् । चिदकालाहे हाध्यात्मादित्वाद्भवार्थ ठशित्याहुः ॥ तामाका लकीं मधुप्रवृत्तिं वीक्ष्य प्रयत्नेन संस्तम्भितविक्रियाणां निरुद्ध वकाराणां मनसां कथञ्चिदीश नियन्तारो बभूवुः ॥ ३४ ॥
समिति । आरोपितमधिज्यं कृतं पुष्पचापं येन तस्मिन् तिईिनीया यस्य तस्मिन् रतिसहाये मदने तं देशं स्थाप्खाश्रमं पत्रं प्राप्ते सति इदानि स्थावराणि जङ्गमानि च मिथनान ष्ठोत्कर्षः । “काठोकरें स्थितौ दिशि इत्यमरः । तां नतो अश्व इष्टसाधननिबन्धमः प्रेमापरनामा ममताभिमानः । प्रेमा ना प्रियता दें प्रेम ख:” इत्यमरः । स एव रस- तेनानुविद्ध' संयुक्तं भावं रत्थाख्य' शृङ्गारभावं क्रियया कार्यतया चेष्टया विवव्रु: प्रकटीचक्रुः। शृङ्गारचेष्टाः प्रावर्तन्त यथः ॥ ३२ ॥
तायेष्टा आ ‘मधु’ इत्यादिभिचतुर्भि:-
