पृष्ठम्:Rig Veda, Sanskrit, vol6.djvu/१२५

ऋग्वेदे सभाष्ये { अ५ अ ४ व १२. उद॑स्य वा॒ाहू शि॑थि॒रा बृ॒हन्तो॑ हिर॒ण्यया॑ दि॒वो अन्तो॑ अनष्टाम् । नूनं सो अ॑स्य महि॒मा प॑निष्ट॒ सर॑श्चिद॒स्मा॒ अनु॑ दादप॒स्याम् || २ || उत् । अ॒स्य॒ । वा॒हू इति॑ 1 शि॒षि॒रा । बृ॒हन्ता॑ हर॒ण्यया॑ दि॒वः | अन्ता॑न् । अ॒न॒ष्ट्रम । नूनम् | सः | अ॒स्प॒ | महि॒मा | पनि॒ष्ट | सूः | चि॒त् । अ॒स्मै॒ । अनु॑ द॒ात् | अप॒स्याम् ॥२॥ । 1802 घेवट० उत् व्याद्भुत अस्प बाहू शिथिलो प्रेमाणी महान्तो हिरण्मयो दिवः पयंग्वान्। नूनम सः अस्य महिमा स्तूयते सवितुः यत् सूर्योऽपि अस्मै सवित्रे अनु ददाति अवस्थाम, कर्मेच्छाम् उपगृहयतयः । सविता कर्माणि लौकिकानि चिकीपति, साहाय्मं सूर्यः करोति ॥ २ ॥ सघनो दे॒वः स॑वि॒ता सहावा सोचिषद् वसु॑पति॒र्वसूनि वि॒श्रय॑मरणो अ॒मति॑मुरू॒र्वी म॑र्त॒भोज॑न॒मप॑ रासते नः ॥ ॥ सः । ध॒ | नः॒ः । दे॒वः । स॒षि॒ता । स॒हवः॑ | आ वि॑षत् | वसु॑ऽपतिः | वसू॑नि । वि॒िऽश्रय॑माणः । अ॒मति॑म् । उ॒रू॒चीम् । मर्त॒ऽभोज॑नम् । अधि॑ । रा॒स॒ते । नः॒ः ॥ ३ ॥ वेङ्कट० सः खलु अस्मयम् देवः सविता सहनवान् श्राभिमुख्येन सुयतु बसुपतिः वसूनि ॥ विविध क्षयमाणः रूपम् बहुचनम् मनुष्यभोजनमन्नम् इदानी प्रयच्छतु भस्मभ्यम् ॥ ३४ मा गिर॑ः सवि॒तारं॑ स॒जि॒ह्नं पू॒र्णग॑मस्तिमळते सुपाणिम् । चि॒त्रं वयो॑ घृ॒हद॒स्मे द॑धातु यूयं पा॑त स्व॒स्तिमि॒ः सदा॑ नः ॥ ४ ॥ इ॒माः । गिर॑ः । स॒वि॒तार॑म् । सु॒ऽजि॒हम् । पूर्णऽर्गभस्तिम् । ईळते 1 सु॒ऽप॒ाणिम् ॥ चि॒त्रम् । वर्षः । बृ॒हत् । अ॒स्मे इति॑ । धातु । यूयम् । पात । स्व॒स्तिऽभिः॑ । सदा॑ । नः॒ः ॥ ४ ॥ बेङ्कट० इमाः गिरः सवितारम् शोभवनाचम् धनपूर्णबाहुम्' हतुवन्ति शोभनपाणिम् । सचितम् अन्नम् महत् अस्तासु वधाता इति पञ्चमाष्टके चतुर्थाध्यायेद्वादशो वर्गः । [४६ ] "वसिद्धो मैत्रावरुणिऋषिः । रुद्रो देवता जगती छन्दः चतुर्थी विद्धम् । इ॒मा रु॒द्राय॑ स्व॒रय॑न्वते॒ गिरः॑रः स॒प्रेप॑ये दे॒वाय॑ स्व॒धान्ने॑ । अपा॑ळ्हाप॒ सह॑मानाय वे॒धसे॑ ति॒ग्मायु॑धाय भरता शृ॒णोतु॑ नः ॥ १ ॥ 3. नुवतः भूको, २. तामा चिन्तात्रिमा अ "मानिलम ४-४- नास्ति मूको. ३. माथूको.