पृष्ठम्:Rig Veda, Sanskrit, vol6.djvu/३३९

२६०३ ऋग्वेदे सभाध्यै [ २६, ११, य ९६ हवे॑ त्वा॒ सूर॒ उदि॑ते॒ ते॑ म॒र्घ्यदि॑ने॑ दि॒वः । जुषा॒ाण इ॑न्द्र॒ सह॑भिर्य॒ आ ग॑हि ||१३|| हुँधै। त्वा॒ । सूरे ॥ उत्ऽव॑ते । हँुह्ये॑ । म॒”यदिने दिय| जपा | इन्द्र | सतिमि नु | आहि ॥१३॥ यामि स्वाम् हे इन्द्र पास हपामि सड़ च मध्ये दिस प्रोयमाणा इन्श् अस्मान् अझै आ गच्छ ॥ १३ ॥ 13 आ तू म॑हि॒ न तु इ॑च॒ मत्स्वा॑ सु॒तस्य॒ गोम॑तः । तन्तु तनुष्व पूर्व्यं यथा॑ पि॒दे ॥१४॥ आ। तु । गृ॒हि॒ । म । तु । अ॒त्रं । भ′। सुतस्यै गोऽमेत | तम्। त॒नुष | पूर्णम्। यथा॑ नि॒दे ॥ १४ ॥ येङ्कट आ गयछ सिम्म् । प्र द्रवश्व सोम प्रति । अस्य च सुतेन पयोमिश्रणेन सोमेन ॥ सन्तानम् चाम्मदीय मन्विछन् तनुव पूर्व्यम् अत पूर्व मादागत गथा सब प्रकारस्त्यया ज्ञायते राधेति ॥ १४ ॥ at यच्छ॒क्रासि॑ परा॒पति॒ यदे॑व॒नति॑ि वृत्र॒हन् । यद् वा॑ समु॒द्रे अन्ध॑मोऽवि॒तेद॑मि ॥१५॥ यत् । श॒रु॒ | असि॑ ॥ प॒रा॒ऽनति॑ । यत् । अर्वाऽऽति॑ । वृ॒न॒ऽहुन् । यत् । वा॒ा । स॒मुने । अन्ध॑सः॑ अ॒ता । इस अ॒सि॒ ॥ १५ ॥ बेट० यदि श | भवसि दूरे, यदि वा भन्दिके दृभइन् !, यत् वा अन्तरिक्ष सेन रक्षितैत्र' ॥ १५॥ इति पहाटके प्रथमाध्याये नबमो वर्ग . इन्द्रे॑ वर्धन्तु नो गिर॒ इन्द्र॑ स॒तास॒ इन्द॑वः । इन्द्रे॑ ह॒रम॑ती॒वँश अराणिपुः ॥१६॥ इन्द्र॑म् । ब॒र्धन्तु । न॒ । गिरः॑ । इन्द्रम् | सु॒ता । इन्द॑व । इन् । ह॒विष्म॑त । विशे | अराणिषु ॥ १६ ॥ चेङ्कट० वर्धयन्तु न गिर इन्द्रम् इन्द्रम् सुता सोमा इन्द्रे हविष्मस्य प्रज्ञा एघधमा क्षरा शिषु रेमिरे ॥ १६ ॥ तमि॑िद् नि॒िप्रा॑ अव॒स्यवः॑ प्र॒नस॑तीभि॑रू॒तिभि॑ः । इन्द्रो॑ अ॒णीर॑नर्धयन् व॒या इ॑त्र ॥ १७॥ तम् । इत् । निना॑ । अ॒व॒स्यत्र॑ । प्र॒वय॑ती । उ॒तिभि॑ । इन्द्र॑म् । क्षोणी । घुयन् | बयाऽईन ॥ १७ ॥ बेङ्कट० तम् एव विमा रक्षणकामा वर्धयन्ति पथा बुक्ष शाखा १ इंद्र ५भ्यमूको प्रकर्षवद्ध रक्षण हेतुभि वर्धयन्ति | समेव सर्व विषय वर्धयन्ति ॥ १७ ॥ २. तदमुल मूको. ३ तिन मूको ४४. नाहित को