पृष्ठम्:Rig Veda, Sanskrit, vol6.djvu/५५०

२८३० ऋग्वेदे समान्ये [ अ६, अ६१. बेङ्कट० शमिळपित सिद्धयर्थ सदावृदम समामेड य मनुष्याः जाना हकन्ते रक्षणार्थम् ॥ ५ ॥ 'देवि पहाष्टके पञ्चमाध्याये प्रथमो यमः ॥ प॒रोमा॑प्र॒मृष॑म॒मिन्द्र॑मु॒ग्ने॑ सु॒राध॑सम् | ईशनं चि॒दध॑नाम् ॥ ६ ॥ प॒र,ऽमा॑त्रम् [ऋची॑षमम् । इन्द्र॑म् । उ॒प्रम् सु॒रार्धमम् | ईशनम् चित् । वसू॑नाम् ॥ ६॥ वेङ्कट पर मात्रा यस्य दम् ऋचा समम् इन्द्रम् उपम् सुधनम् ईशानम् च यतूनाम् ॥ ६ ॥ त॑त॒मिद्रार्ध॑से॒ म॒ह॒ इन्द्र॑ चोदामि पी॒तये॑ । यः पु॒र्व्यामनु॑ष्टुति॒मशे॑ कृष्टीनां नृतुः ॥७॥ तम्ऽत॑म् । इत् । राध॑से॒ 1 म॒हे । इन्द्र॑म् | चामि॒ | ए॒तये॑ । यः । पू॒र्व्याम् । अनु॑ऽस्तुतिम् । ईशे॑ । कृ॒ष्टीनाम् | नृतुः ॥ ७ ॥ [ वेङ्कट० तम् एव सर्वदा महते धनाय इन्द्रम् चोदयामि सोमं पातुम् य. यक्षगुपस्थाम अनुष्टुतिम् प्रति ईश्वरो भवति मनुष्याणाम् विनेला ॥ ७ ॥ न यस्य॑ ते शवमान सुरूपमा मर्त्यः | नः शसि से नशत् ॥ ८ ॥ न। यस्य॑। ते॒ । रा॒त्र॒सान॒ । स॒ख्यम् आ॒नय॑ | मयैः । न । शवो॑सि । ते नशत् ॥ ८ ॥ बेट० न यस्य ते हे बहमू भाचरन् ! सख्यम् ज्ञानशे मनुष्यः, सस्य सव न कश्चित् बलानि ब्याप्नोति ॥ ८ ॥ त्योता॑स॒स्त्वा यु॒जाप्सु ये॑ प॒हद्धन॑म् | जये॑म पृ॒त्सु च॑ज्रियः ॥ ९ ॥ त्बाऽजेतास । त्वा। यु॒जा। अ॒प्ऽसु । सुर्यै म॒हत् । घम॑म् | जये॑म ॥ पृसु । सुनि मेर व रक्षिधराया, सहासेय भयम् असुलातु सूर्य सङ्ग्रामेषु चनिन् । धमलाभाद् समृतस्यैतदुभव प्रयोजनम् ॥ ९ ॥ तं त्वा॑ य॒ज्ञेभि॑रीमतं ग्रीमिर्गणस्तम [ इन्द्र॒ यथा॑ चि॒दावि॑थ॒ वाजेषु पुरु॒माय्य॑म् ॥ १० ॥ तम् । त्वा॒ा । ग॒ज्ञेभि॑ । इ॒महे॒ । तम् | ग्रीः । गणतम् । इन्द्र॑ । यथा॑ । चि॒त् । आवि॑ध | वाजेषु । पुरु॒ऽमाग्य॑म् ॥ १० ॥ 1 1य मूको २. ऋण्याभूको. ६. सद्भूको ७ दुई त्रि; 'टु म'. ३-३. नारित मुको. ७. ०धू को ॥ ९ ॥ महदू धनम् रोम ५. बन्दम् मूको.