|
<div class="verse">
<pre>
असत सुअसत्सु मे जरितः साभिवेगो यत सुन्वतेयत्सुन्वते यजमनययजमानाय शिक्षमशिक्षम् ।
अनाशीर्दामहमस्मि परहन्ताप्रहन्ता सत्यध्व्र्तंसत्यध्वृतं वर्जिनायन्तमाभुमवृजिनायन्तमाभुम् ॥॥१॥
यदीदहं युधये संनयान्यदेवयूनसंनयान्यदेवयून्तन्वा तन्वाशूशुजानानशूशुजानान् ।
अमा ते तुम्रं वर्षभंवृषभं पचानि तीव्रंसुतंतीव्रं सुतं पञ्चदशं नि षिञ्चमषिञ्चम् ॥॥२॥
नाहं तं वेद य इति बरवीत्यदेवयूनब्रवीत्यदेवयून्समरणे समरणेजघन्वानजघन्वान् ।
यदावाख्यत्समरणमृघावदादिद्ध मे वृषभा प्र ब्रुवन्ति ॥३॥
यदावाख्यत समरणं रघावदादिद ध मेव्र्षभा पर बरुवन्ति ॥
यदज्ञातेषु वर्जनेष्वासंवृजनेष्वासं विश्वे सतो मघवानो मासनम आसन् । ▼जिनामि वेत कषेमवेत्क्षेम आ सन्तमाभुं परप्र तं तंक्षिणांक्षिणां पर्वते पादग्र्ह्यपादगृह्य ॥॥४॥▼न वा उ मां वर्जनेवृजने वारयन्ते न पर्वतासो यदहम्मनस्येयदहं मनस्ये । ▼मम स्वनात्कृधुकर्णो भयात एवेदनु द्यून्किरणः समेजात् ॥५॥
दर्शन्न्वत्र शृतपाँ अनिन्द्रान्बाहुक्षदः शरवे पत्यमानान् ।
घर्षुंघृषुं वा ये निनिदुः सखायमध्यू नवेषुन्वेषु पवयो वव्र्त्युःववृत्युः ॥॥६॥▼अभूर्वौक्षीर्व्यु आयुरानड्दर्षन्नु पूर्वो अपरो नु दर्षत् ।
दवेद्वे पवस्ते परि तं न भूतो यो अस्य पारेरजसोपारे रजसो विवेष ॥॥७॥▼गावो यवं परयुताप्रयुता अर्यो अक्षन ताअक्षन्ता अपश्यं सहगोपाश्चरन्तीः । ▼हवा इदर्यो अभितः समायन्कियदासु स्वपतिश्छन्दयाते ॥८॥
सं यद वयंयद्वयं यवसादो जनानामहं यवाद उर्वज्रेन्तःउर्वज्रे अन्तः । ▼अत्रा युक्तोऽवसातारमिच्छादथो अयुक्तं युनजद्ववन्वान् ॥९॥
अत्रेदु मे मंससे सत्यमुक्तं दविपाच्चद्विपाच्च यच्चतुष्पात्संस्र्जानियच्चतुष्पात्संसृजानि । ▼स्त्रीभिर्यो अत्र वृषणं पृतन्यादयुद्धो अस्य वि भजानि वेदः ॥१०॥
यस्यानक्षा दुहिता जात्वास कस्तां विद्वानभिमन्यातेविद्वाँ अन्धामअभि मन्याते अन्धाम् । ▼कतरो मेनिं परतिप्रति तं मुचाते य ईंवहातेईं वहाते य ईं वा वरेयातवरेयात् ॥॥११॥▼कियती योषा मर्यतो वधूयोः परिप्रीता पन्यसावार्येणपन्यसा वार्येण । ▼भद्रा वधूर्भवति यतयत्सुपेशाः सुपेशाःस्वयं सवयंसा सामित्रंमित्रं वनुते जने चितचित् ॥॥१२॥▼पत्तो जगार परत्यञ्चमत्तिप्रत्यञ्चमत्ति शीर्ष्णा शिरः परतिप्रति दधौवरूथमदधौ वरूथम् । ▼आसीन ऊर्ध्वामुपसि क्षिणाति न्यङ्ङुत्तानामन्वेति भूमिम् ॥१३॥
बर्हन्नछायोबृहन्नच्छायो अपलाशो अर्वा तस्थौ माता विषितो अत्तिगर्भःअत्ति गर्भः । ▼अन्यस्या वत्सं रिहती मिमाय कया भुवा निदधेनि दधे धेनुरूधः ॥॥१४॥▼सप्त वीरासो अधरादुदायन्नष्टोत्तरात्तात्समजग्मिरन्ते ।
नव पश्चातात्स्थिविमन्त आयन्दश प्राक्सानु वि तिरन्त्यश्नः ॥१५॥
दशानामेकं कपिलं समानं तं हिन्वन्ति करतवेपार्यायक्रतवे पार्याय । ▼गर्भं माता सुधितं वक्षणास्ववेनन्तन्तुषयन्तीवक्षणास्ववेनन्तं तुषयन्ती बिभर्ति ॥॥१६॥▼पीवानं मेषमपचन्त वीरा नयुप्तान्युप्ता अक्षा अनु दीवासनदीव आसन् । ▼द्वा धनुं बृहतीमप्स्वन्तः पवित्रवन्ता चरतः पुनन्ता ॥१७॥
वि करोशनासोक्रोशनासो विष्वञ्च आयन पचातिआयन्पचाति नेमो नहि पक्षदर्धः । ▼अयं मे देवः सविता तदाह द्र्वन्न इद्वनवत्सर्पिरन्नः ॥१८॥
अपश्यं गरामंग्रामं वहमानमारादचक्रया सवधयावर्तमानमस्वधया वर्तमानम् । ▼सिषक्त्यर्यः प्र युगा जनानां सद्यः शिश्ना प्रमिनानो नवीयान् ॥१९॥
एतौ मे गावौ परमरस्यप्रमरस्य युक्तौ मो षु परप्र सेधीर्मुहुरिन्ममन्धि । ▼आपश्चिदस्य वि नशन्त्यर्थं सूरश्च मर्कौपरोमर्क बभूवानउपरो ॥बभूवान् ॥२०॥▼अयं यो वज्रः पुरुधा विव्र्त्तो.अवःविवृत्तोऽवः सूर्यस्य बर्हतःपुरीषातबृहतः पुरीषात् । ▼श्रव इदेना परो अन्यदस्ति तदव्यथी जरिमाणस्तरन्ति ॥२१॥
वृक्षेवृक्षे नियता मीमयद्गौस्ततो वयः प्र पतान्पूरुषादः ।
अथेदं विश्वं भुवनं भयात इद्रायसुन्वदइन्द्राय रषयेसुन्वदृषये च शिक्षतशिक्षत् ॥॥२२॥▼देवानां माने प्रथमा अतिष्ठन्कृन्तत्रादेषामुपरा उदायन् ।
त्रयस्तपन्ति पृथिवीमनूपा द्वा बृबूकं वहतः पुरीषम् ॥२३॥
सा ते जीवातुरुत तस्य विद्धि ममा समैताद्र्गपस्मैतादृगप गूहःसमर्येगूहः समर्ये । ▼आविः स्वः कृणुते गूहते बुसं स पादुरस्य निर्णिजो न मुच्यते ॥२४॥
▲यदज्ञातेषु वर्जनेष्वासं विश्वे सतो मघवानो मासन ।
▲जिनामि वेत कषेम आ सन्तमाभुं पर तंक्षिणां पर्वते पादग्र्ह्य ॥
▲न वा उ मां वर्जने वारयन्ते न पर्वतासो यदहम्मनस्ये ।
मम सवनात कर्धुकर्णो भयात एवेदनु दयून्किरणः समेजात ॥
दर्शन नवत्र शर्तपाननिन्द्रान बाहुक्षदः शरवेपत्यमानान ।
▲घर्षुं वा ये निनिदुः सखायमध्यू नवेषु पवयो वव्र्त्युः ॥
अभूर्वौक्षीर्व्यु आयुरानड दर्षन नु पूर्वो अपरोनु दर्षत ।
▲दवे पवस्ते परि तं न भूतो यो अस्य पारेरजसो विवेष ॥
▲गावो यवं परयुता अर्यो अक्षन ता अपश्यं सहगोपाश्चरन्तीः ।
हवा इदर्यो अभितः समायन कियदासुस्वपतिश्छन्दयाते ॥
▲सं यद वयं यवसादो जनानामहं यवाद उर्वज्रेन्तः ।
अत्रा युक्तो.अवसातारमिछादथो अयुक्तं युनजद्ववन्वान ॥
▲अत्रेदु मे मंससे सत्यमुक्तं दविपाच्च यच्चतुष्पात्संस्र्जानि ।
सत्रीभिर्यो अत्र वर्षणं पर्तन्यादयुद्धोस्य वि भजानि वेदः ॥
▲यस्यानक्षा दुहिता जात्वास कस्तां विद्वानभिमन्याते अन्धाम ।
▲कतरो मेनिं परति तं मुचाते य ईंवहाते य ईं वा वरेयात ॥
▲कियती योषा मर्यतो वधूयोः परिप्रीता पन्यसावार्येण ।
▲भद्रा वधूर्भवति यत सुपेशाः सवयं सामित्रं वनुते जने चित ॥
▲पत्तो जगार परत्यञ्चमत्ति शीर्ष्णा शिरः परति दधौवरूथम ।
आसीन ऊर्ध्वामुपसि कषिणाति नयंं उत्तानामन्वेति भूमिम ॥
▲बर्हन्नछायो अपलाशो अर्वा तस्थौ माता विषितो अत्तिगर्भः ।
▲अन्यस्या वत्सं रिहती मिमाय कया भुवा निदधे धेनुरूधः ॥
सप्त वीरासो अधरादुदायन्नष्टोत्तरात्तात समजग्मिरन ते ।
नव पश्चातात सथिविमन्त आयन दश पराक्सानु वि तिरन्त्यश्नः ॥
▲दशानामेकं कपिलं समानं तं हिन्वन्ति करतवेपार्याय ।
▲गर्भं माता सुधितं वक्षणास्ववेनन्तन्तुषयन्ती बिभर्ति ॥
▲पीवानं मेषमपचन्त वीरा नयुप्ता अक्षा अनु दीवासन ।
दवा धनुं बर्हतीमप्स्वन्तः पवित्रवन्ता चरतःपुनन्ता ॥
▲वि करोशनासो विष्वञ्च आयन पचाति नेमो नहि पक्षदर्धः ।
अयं मे देवः सविता तदाह दर्वन्न इद वनवत्सर्पिरन्नः ॥
▲अपश्यं गरामं वहमानमारादचक्रया सवधयावर्तमानम ।
सिषक्त्यर्यः पर युगा जनानां सद्यःशिश्ना परमिनानो नवीयान ॥
▲एतौ मे गावौ परमरस्य युक्तौ मो षु पर सेधीर्मुहुरिन्ममन्धि ।
▲आपश्चिदस्य वि नशन्त्यर्थं सूरश्च मर्कौपरो बभूवान ॥
▲अयं यो वज्रः पुरुधा विव्र्त्तो.अवः सूर्यस्य बर्हतःपुरीषात ।
शरव इदेना परो अन्यदस्ति तदव्यथीजरिमाणस्तरन्ति ॥
वर्क्षे-वर्क्षे नियता मीमयद गौस्ततो वयः पर पतान्पुरुषादः ।
▲अथेदं विश्वं भुवनं भयात इद्रायसुन्वद रषये च शिक्षत ॥
देवानां माने परथमा अतिष्ठन कर्न्तत्रदेषमुपर उदायन ।
तरयस्तपन्ति पर्थिविमनूप दव बर्बूकं वहतःपुरीषम ॥
▲सा ते जीवातुरुत तस्य विद्धि म समैताद्र्गप गूहःसमर्ये ।
अविः सवः कर्णुते गूहते बुसं स पादुरस्यनिर्णिजो न मुच्यते ॥
</pre>
</div>
| 