"ऋग्वेदः सूक्तं १०.६१" इत्यस्य संस्करणे भेदः

कराणा यदस्य पितरा मंहनेष्ठाः पर्षत्पक्थे अहन्ना सप्त होतॄन ||॥

तूर्वयाणो गूर्तवचस्तमः कषोदो न रेत इतूतिसिञ्चत ||॥

आ यः शर्यभिस्तुविन्र्म्णोस्याश्रीणीतादिशं गभस्तौ ||॥

वीतं मे यज्ञमा गतं मे अन्नं ववन्वांसानेषमस्म्र्तध्रू ||॥

पुनस्तदा वर्हति यत कनाया दुहितुरानुभ्र्तमनर्वा ||॥

मनानग रेतो जहतुर्वियन्ता सानौनिषिक्तं सुक्र्तस्य योनौ ||॥

सवाध्यो.अजनयन बरह्म देवावास्तोष पतिं वरतपां निरतक्षन ||॥

सरत पदा न दक्षिणा पराव्रं न ता नुमे पर्शन्यो जग्र्भ्रे ||॥

सनितेध्मं सनितोत वाजं स धर्ताजज्ञे सहसा यवीयुत ||॥

दविबर्हसो य उप गोपमागुरदक्षिणासो अच्युतादुदुक्षन ||॥

शुचि यत ते रेक्ण आयजन्त सबर्दुघायाः पयौस्रियायाः ||॥

वसोर्वसुत्वा कारवो.अनेहा विश्वं विवेष्टिद्रविणमुप कषु ||॥

वि शुष्णस्य संग्रथितमनर्वा विदत्पुरुप्रजातस्य गुहा यत ||॥

अग्निर्ह नामोत जातवेदाः शरुधी नो होतरतस्य होताध्रुक ||॥

मनुष्वद वर्क्तबर्हिषे रराणा मन्दूहितप्रयसा विक्षु यज्यू ||॥

स कक्षीवन्तं रेजयत सो अग्निं नेमिं नचक्रमर्वतो रघुद्रु ||॥

सं यन मित्रावरुणा वर्ञ्ज उक्थैर्ज्येष्ठेभिरर्यमणं वरूथैः ||॥

सा नो नाभिः परमास्य वा घाहं तत्पश्चा कतिथश्चिदास ||॥

दविजा अह परथमजा रतस्येदं धेनुरदुहज्जायमाना ||॥

ऊर्ध्वा यच्छ्रेणिर्न शिशुर्दन मक्षू सथिरंशेव्र्धं सूत माता ||॥

शरुधि तवं सुद्रविणो नस्त्वं याळ आश्वघ्नस्यववर्धे सून्र्ताभिः ||॥

रक्षा च नो मघोनह पाहि सूरीननेहसस्ते हरिवोभिष्टौ ||॥

विप्रः परेष्ठः स हयेषां बभूव परा चवक्षदुत पर्षदेनान ||॥

सरण्युरस्य सूनुरश्वो विप्रश्चासि शरवसश्चसातौ ||॥

युवोर्यदि सख्यायास्मे शर्धाय सतोमं जुजुषे नमस्वान्विश्वत्र यस्मिन्ना गिरः समीचीः पूर्वीव गतूर्दाशत सून्र्तायै ||॥

वर्धदुक्थैर्वचोभिरा हि नूनं वयध्वैति पयसौस्रियायाः ||॥

ये वाजाननयता वियन्तो ये सथा निचेतारो अमूराः ||॥