"ऋग्वेदः सूक्तं १०.८७" इत्यस्य संस्करणे भेदः
Content deleted Content added
No edit summary |
(लघु) Yannf : replace |
||
पङ्क्तिः १:
रक्षोहणं वाजिनमा जिघर्मि मित्रं परथिष्ठमुपयामि शर्म |
शिशानो अग्निः करतुभिः समिद्धः स नोदिवा स रिषः पातु नक्तम
अयोदंष्ट्रो अर्चिषा यातुधानानुप सप्र्श जातवेदःसमिद्धः |
आ जिह्वया मुरदेवान रभस्व करव्यादो वर्क्त्व्यपि धत्स्वासन
उभोभयाविन्नुप धेहि दंष्ट्रा हिंस्रः शिशानो.अवरम्परं च |
उतान्तरिक्षे परि याहि राजञ जम्भैः सन्धेह्यभि यातुधानान
यज्ञैरिषूः संनममानो अग्ने वाचा शल्यानशनिभिर्दिहानः |
ताभिर्विध्य हर्दये यातुधानान परतीचो बाहून्प्रति भंध्येषाम
अग्ने तवचं यातुधानस्य भिन्धि हिंस्राशनिर्हरसाहन्त्वेनम |
पर पर्वाणि जातवेदः शर्णीहि करव्यात्क्रविष्णुर्वि चिनोतु वर्क्णम
यत्रेदानीं पश्यसि जातवेदस्तिष्ठन्तमग्न उत वाचरन्तम |
यद वान्तरिक्षे पथिभिः पतन्तं तमस्ताविध्य शर्वा शिशानः
उतालब्धं सप्र्णुहि जातवेद आलेभानाद रष्टिभिर्यातुधानात |
अग्ने पूर्वो नि जहि शोशुचान आमादःक्ष्विङकास्तमदन्त्वेनीः
इह पर बरूहि यतमः सो अग्ने यो यातुधानो य इदंक्र्णोति |
तमा रभस्व समिधा यविष्ठ नर्चक्षसश्चक्षुषे रन्धयैनम
तीक्ष्णेनाग्ने चक्षुषा रक्ष यज्ञं पराञ्चं वसुभ्यःप्र णय परचेतः |
हिंस्रं रक्षांस्यभि शोशुचानम्मा तवा दभन यातुधाना नर्चक्षः
नर्चक्षा रक्षः परि पश्य विक्षु तस्य तरीणि परतिश्र्णीह्यग्रा |
तस्याग्ने पर्ष्टीर्हरसा शर्णीहि तरेधामूलं यातुधानस्य वर्श्च
तरिर्यातुधानः परसितिं त एत्व रतं यो अग्ने अन्र्तेन हन्ति |
तमर्चिषा सफूर्जयञ जातवेदः समक्षमेनं गर्णतेनि वरंधि
तदग्ने चक्षुः परति धेहि रेभे शफारुजं येनपश्यसि यातुधानम |
अथर्ववज्ज्योतिषा दैव्येन सत्यन्धूर्वन्तमचितं नयोष
यदग्ने अद्य मिथुना शपातो यद वाचस्त्र्ष्टं जनयन्तरेभाः |
मन्योर्मनसः शरव्या जायते या तया विध्यह्र्दये यातुधानान
परा शर्णीहि तपसा यातुधानान पराग्ने रक्षो हरसाश्र्णीहि |
परार्चिषा मूरदेवाञ्छ्र्णीहि परासुत्र्पो अभिशोशुचानः
पराद्य देवा वर्जिनं शर्णन्तु परत्यगेनं शपथा यन्तुत्र्ष्टाः |
वाचास्तेनं शरव रछन्तु मर्मन विश्वस्यैतुप्रसितिं यातुधानः
यः पौरुषेयेण करविषा समङकते यो अश्वेयेन पशुनायातुधानः |
यो अघ्न्याया भरति कषीरमग्ने तेषांशीर्षाणि हरसापि वर्श्च
संवत्सरीणं पय उस्रियायास्तस्य माशीद यातुधानोन्र्चक्षः |
पीयूषमग्ने यतमस्तित्र्प्सात तं परत्यञ्चमर्चिषा विध्य मर्मन
विषं गवां यातुधानाः पिबन्त्वा वर्श्च्यन्तामदितयेदुरेवाः |
परैनान देवः सविता ददातु परा भागमोषधीनां जयन्ताम
सनादग्ने मर्णसि यातुधानान न तवा रक्षांसि पर्तनासुजिग्युः |
अनु दह सहमूरान करव्यादो मा ते हेत्या मुक्षतदैव्यायाः
तवं नो अग्ने अधरादुदक्तात तवं पश्चादुत रक्षापुरस्तात |
परति ते ते अजरासस्तपिष्ठा अघशंसंशोशुचतो दहन्तु
पश्चात पुरस्तादधरादुदक्तात कविः काव्येन परि पाहिराजन |
सखे सखायमजरो जरिम्णे.अग्ने मर्तानमर्त्यस्त्वं नः
परि तवाग्ने पुरं वयं विप्रं सहस्य धीमहि |
धर्षद्वर्णं दिवे-दिवे हन्तारं भङगुरावताम
विषेण भङगुरावतः परति षम रक्षसो दह |
अग्नेतिग्मेन शोचिषा तपुरग्राभिरषटिभिः
परत्यग्ने मिथुन दह यातुधाना किमीदिना |
सं तवाशिशामि जाब्र्ह्यदब्धं विप्र मन्मभिः
परत्यग्ने हरसा हरः शर्णीहि विश्वतः परति |
यातुधानस्य रक्षसो बलं वि रुज वीर्यम
|