<div class="verse">
<pre>
बर्हस्पतेबृहस्पते परतिप्रति मे देवतामिहि मित्रो वा यदयद्वरुणो वरुणोवासि वासिपूषापूषा ।
आदित्यैर्वा यद्वसुभिर्मरुत्वान्स पर्जन्यं शंतनवे वृषाय ॥१॥
आदित्यैर्वा यद वसुभिर्मरुत्वान स पर्जन्यंशन्तनवे वर्षाय ॥
आ देवो दूतो अजिरश्चिकित्वान तवद देवापेअजिरश्चिकित्वान्त्वद्देवापे अभि मामगछतमामगच्छत् ।
परतीचीनःप्रतीचीनः परतिप्रति मामा वव्र्त्स्वववृत्स्व दधामि ते दयुमतींवाचमासनद्युमतीं ॥वाचमासन् ॥२॥
अस्मे धेहि दयुमतींद्युमतीं वाचमासनवाचमासन्बृहस्पते बर्हस्पते अनमीवामिषिरामअनमीवामिषिराम् ।
यया वर्ष्टिंवृष्टिं शन्तनवेशंतनवे वनाव दिवो दरप्सोमधुमानाद्रप्सो मधुमाँ आ विवेश ॥॥३॥
आ नो दरप्साद्रप्सा मधुमन्तो विशन्त्विन्द्र देह्यधिरथंसहस्रमदेह्यधिरथं सहस्रम् । ▼
नि षीद होत्रमृतुथा यजस्व देवान्देवापे हविषा सपर्य ॥४॥
आर्ष्टिषेणो होत्रमृषिर्निषीदन्देवापिर्देवसुमतिं चिकित्वान् ।
स उत्तरस्मादधरं समुद्रमपो दिव्या अस्र्जद्वर्ष्याअसृजद्वर्ष्या अभि ॥॥५॥▼
अस्मिन्समुद्रे अध्युत्तरस्मिन्नापो देवेभिर्निवृता अतिष्ठन् ।
ता अद्रवन्नार्ष्टिषेणेन सर्ष्टासृष्टा देवापिना परेषिताम्र्क्षिणीषुप्रेषिता ॥मृक्षिणीषु ॥६॥▼
यद्देवापिः शंतनवे पुरोहितो होत्राय वृतः कृपयन्नदीधेत् ।
देवश्रुतं वृष्टिवनिं रराणो बृहस्पतिर्वाचमस्मा अयच्छत् ॥७॥
यं तवात्वा देवापिः शुशुचानो अग्न आर्ष्टिषेणो मनुष्यःसमीधेमनुष्यः समीधे । ▼
विश्वेभिर्देवैरनुमद्यमानः परप्र पर्जन्यमीरया वर्ष्टिमन्तमवृष्टिमन्तम् ॥॥८॥▼
त्वां पूर्व ऋषयो गीर्भिरायन्त्वामध्वरेषु पुरुहूत विश्वे ।
सहस्राण्यधिरथान्यस्मे आ नो यज्ञंरोहिदश्वोपयज्ञं रोहिदश्वोप याहि ॥॥९॥▼
एतान्यग्ने नवतिर्नव तवेत्वे आहुतान्यधिरथा सहस्रसहस्रा । ▼
तेभिर्वर्धस्व तन्वः शूर पूर्वीर्दिवो नो वर्ष्टिमिषितोरिरीहिवृष्टिमिषितो ॥रिरीहि ॥१०॥▼
एतान्यग्ने नवतिं सहस्रा सं परप्र यछयच्छ वर्ष्णवृष्ण इन्द्रायभागमइन्द्राय भागम् । ▼
विद्वान्पथ ऋतुशो देवयानानप्यौलानं दिवि देवेषु धेहि ॥११॥
अग्ने बाधस्व वि मर्धोमृधो वि दुर्गहापामीवामपरक्षांसिदुर्गहापामीवामप रक्षांसि सेध । ▼
अस्मात्समुद्राद्बृहतो दिवो नोऽपां भूमानमुप नः सृजेह ॥१२॥
▲आ नो दरप्सा मधुमन्तो विशन्त्विन्द्र देह्यधिरथंसहस्रम ।
नि षीद होत्रं रतुथा यजस्व देवान देवापेहविषा सपर्य ॥
आर्ष्टिषेणो होत्रं रषिर्निषीदन देवापिर्देवसुमतिंचिकित्वान ।
▲स उत्तरस्मादधरं समुद्रमपो दिव्या अस्र्जद्वर्ष्या अभि ॥
अस्मिन समुद्रे अध्युत्तरस्मिन्नापो देवेभिर्निव्र्ता अतिष्ठन ।
▲ता अद्रवन्नार्ष्टिषेणेन सर्ष्टा देवापिना परेषिताम्र्क्षिणीषु ॥
यद देवापिः शन्तनवे पुरोहितो होत्राय वर्तः कर्पयन्नदीधेत ।
देवश्रुतं वर्ष्टिवनिं रराणो बर्हस्पतिर्वाचमस्मा अयछत ॥
▲यं तवा देवापिः शुशुचानो अग्न आर्ष्टिषेणो मनुष्यःसमीधे ।
▲विश्वेभिर्देवैरनुमद्यमानः पर पर्जन्यमीरया वर्ष्टिमन्तम ॥
तवां पूर्व रषयो गीर्भिरायन तवामध्वरेषु पुरुहूतविश्वे ।
▲सहस्राण्यधिरथान्यस्मे आ नो यज्ञंरोहिदश्वोप याहि ॥
▲एतान्यग्ने नवतिर्नव तवे आहुतान्यधिरथा सहस्र ।
▲तेभिर्वर्धस्व तन्वः शूर पूर्वीर्दिवो नो वर्ष्टिमिषितोरिरीहि ॥
▲एतान्यग्ने नवतिं सहस्रा सं पर यछ वर्ष्ण इन्द्रायभागम ।
विद्वान पथ रतुशो देवयानानप्यौलानं दिविदेवेषु धेहि ॥
▲अग्ने बाधस्व वि मर्धो वि दुर्गहापामीवामपरक्षांसि सेध ।
अस्मात समुद्राद बर्हतो दिवो नो.अपाम्भूमानमुप नः सर्जेह ॥
</pre>
</div>
|