"ऋग्वेदः सूक्तं १०.६८" इत्यस्य संस्करणे भेदः
Content deleted Content added
No edit summary |
No edit summary |
||
पङ्क्तिः २२९:
रात्र्यां तमो अदधुर्ज्योतिरहन्बृहस्पतिर्भिनदद्रिं विदद्गाः॥ [[ऋग्वेदः सूक्तं १०.६८|११]]
यथा श्यावं, कृष्णं अश्वं कृशनेभिः, सुवर्णेभिः अलंकुर्वन्ति, एवं प्रकारेणैव पितरः नक्षत्रेभिः द्यामपिंशन्। अस्य पौराणिकं रूपं एवंप्रकारेण अस्ति -
लक्ष्मीनारायणसंहिता [[लक्ष्मीनारायणसंहिता/खण्डः ३ (द्वापरयुगसन्तानः)/अध्यायः ०९१|३.९१.७८]] यां कृशाङ्ग द्विजस्य कथा अस्ति। बीजदोषकारणेन कृशाङ्गः ब्राह्मणीपुत्रो भूत्वापि चाण्डालः आसीत्। तेन तपस्तप्त्वा चाण्डालत्वात् मुक्तिं प्राप्य द्विजत्वं अगृह्णात्। कृशाङ्गः संज्ञा संकेतमस्ति यत् तपसा स्वपापानां शोधनमात्रं, कृशाङ्गत्वं पर्याप्तं नास्ति, अपितु कृशानु - यः अन्यानपि कृशं कर्तुं, तेषां दोषानां हरणाय समर्थं भवितुं शक्तः अस्ति, तस्य संज्ञा कृशानुः अस्ति। लक्ष्मीनारायणसंहितायां अयं कृत्यं अश्वपट्टसरोवरनिकटे अभूत् । अयं संकेतं अस्ति यत् कृशांगता प्राप्तिः एकांगी साधना अस्ति, कृशानुत्वं सर्वांगीणा, अश्वप्रकारा साधना। प्रस्तुतायां
ब्राह्मणाच्छंसिनः उक्थानि - उदप्रुत इति चतुर्थे (अहनि) - शांश्रौसू. [https://sa.wikisource.org/s/149f १२.१२.९]
राह्मणाच्छंसिनः उक्थानि - उदप्रुतो न वयो रक्षमाणाः इति बार्हस्पत्यं सांशंसिकम्। अहं चेति बृहस्पतिर् अब्रवीत्। देवतयोः संशंसायनतिशंसाय - गोब्रा. २.४.१६
उदग्रुतो न वयो रक्षमाणा इति बार्हस्पत्यं सांशंसिकम् - वै.श्रौ.सू. [https://sa.wikisource.org/s/1ari २५.८]
बृहस्पतये वाचस्पतये नैवारं चरुं (तैसं [https://sa.wikisource.org/s/1e2i १.८.१०.१]) इत्यस्य पुरोनुवाक्या - उदप्रुतो न इति - तै.सं. [https://sa.wikisource.org/s/1e25 ३.४.११.३]
}}
| |||