"ऋग्वेदः सूक्तं १.४७" इत्यस्य संस्करणे भेदः

तमश्विना पिबतं तिरोह्न्यं धत्तं रत्नानि दाशुशे ॥

कण्वासो वां बरह्म कर्ण्वन्त्यध्वरे तेषां सु शर्णुतं हवम ॥

अथाद्य दस्रा वसु बिभ्रता रथे दाश्वांसमुप गछतम ॥

कण्वासो वां सुतसोमा अभिद्यवो युवां हवन्ते अश्विना ॥

ताभिः षवस्मानवतं शुभस पती पातं सोमं रताव्र्धा ॥

रयिं समुद्रादुत वा दिवस पर्यस्मे धत्तं पुरुस्प्र्हम ॥

अतो रथेन सुव्र्ता न आ गतं साकं सूर्यस्य रश्मिभिः ॥

इषं पर्ञ्चन्ता सुक्र्ते सुदानव आ बर्हिः सीदतं नरा ॥

येन शश्वदूहथुर्दाशुषे वसु मध्वः सोमस्य पीतये ॥

शश्वत कण्वानां सदसि परिये हि कं सोमं पपथुरश्विना ॥