"पञ्चतन्त्रम् ०२" इत्यस्य संस्करणे भेदः
Content deleted Content added
No edit summary |
|||
पङ्क्तिः ९६:
==कथा - १ - कीलोत्पाटिवानरकथा==
कस्मिंश्चिन् नगराभ्याशे केनापि वणिक्पुत्रेण तरुखंडमध्ये देवतायतनं कर्तुम् आरब्धम्। तत्र च ये कर्मकराः स्थापनादयः। ते मध्याह्नवेलायाम् आहारार्थं नगरमध्ये गच्छंति। अथ कदाचित् तत्रानुषंगिकं वानरयूथम् इतश् चेतश् च परिभ्रमद् आगतम्। तत्रैकस्य कस्यचिच्
<poem>
सुहृदाम् उपकारणाद् द्विषताम् अप्य् अपकारणात्।
किं च
यस्मिञ् जीवंति जीवंति बहवः
वयांसि किं न कुर्वंति चञ्च्वा स्वोदरपूरणम्॥पञ्च_१.२३॥
पङ्क्तिः १११:
विज्ञानशौर्यविभवार्यगुणैः समेतम्।
तन् नाम जीवितम् इह प्रवदंति तज्ज्ञाः
यो नात्मना न च परेण च बंधुवर्गे
दीने दयां न कुरुते न च मर्त्यवर्गे।
किं तस्य जीवितफलं हि मनुष्यलोके
सुपूरा स्यात् कुनदिका सुपूरो मूषिकाञ्जलिः।
पङ्क्तिः १२२:
किं च
किं तेन जातु जातेन
आरोहति न यः स्वस्य वंशस्याग्रे ध्वजो यथा॥पञ्च_१.२७॥
परिवर्तिनि संसारे
जातस् तु गण्यते
किं च
जातस्य नदीतीरे तस्यापि
यत् सलिलमज्जनाकुलजनहस्तालंबनं भवति॥पञ्च_१.२९॥
पङ्क्तिः १३७:
निरतिशयं गरिमाणं तेन
यत् कम् अपि वहति गर्भं
महताम् अपि यो गुरुर् भवति॥पञ्च_१.३१॥
अप्रकटीकृतशक्तिः
करटक आह आवां तावद् अप्रधानौ तत् किम् आवयोर् अनेन व्यापरेण।
उक्तं च
न केवलम्
तथा च
वचस् तत्र प्रयोक्तव्यं यत्रोक्तं लभते फलम्।
स्थायी भवति
अप्रधानः प्रधानः स्यात् सेवते यदि पार्थिवम्।
यत उक्तं च
आसन्नम् एव
विद्याविहीनम् अकुलीनम् असंस्कृतं वा।
प्रायेण भूमिपतयः प्रमदा लताश् च
पङ्क्तिः १६५:
तथा च
कोपप्रसादवस्तूनि ये
आरोहंति शनैः पश्चाद्
विद्यावतां महेच्छानां शिल्पविक्रमशालिनाम्।
सेवावृत्तिविदां चैव नाश्रयः पार्थिवं विना॥पञ्च_१.३८॥
ये
तेषाम् आमरणं भिक्षा प्रायश्चित्तं विनिर्मितम्॥पञ्च_१.३९॥
पङ्क्तिः १८३:
विना मलयम् अन्यत्र चंदनं न प्ररोहति॥पञ्च_१.४२॥
सदा मत्ताश् च मातंगाः प्रसन्ने सति भूपतौ॥पञ्च_१.४३॥
करटक आह अथ भवान् किं कर्तुमनाः?
करटक आह कथं वेत्ति भवान् यद् भयाविष्टोऽयं स्वामी?
पङ्क्तिः २०२:
नेत्रवक्त्रविकारैश् च लक्ष्यतेऽन्तर्गतं मनः॥१.४५॥
तद् अद्यैनं भयाकुलं प्राप्य
करटक आह अनभिज्ञो भवान् सेवाधर्मस्य। तत् कथम् एनं वशीकरिष्यसि?
| |||