|
<div class="verse">
<pre>
एना वो अग्निं नमसोर्जो नपातमा हुवे ।
परियंप्रियं चेतिष्ठमरतिं सवध्वरंस्वध्वरं विश्वस्य दूतमम्र्तम ॥दूतममृतम् ॥१॥
स योजते अरुषा विश्वभोजसा स दुद्रवत सवाहुतःदुद्रवत्स्वाहुतः ।
सुब्रह्मा यज्ञः सुशमी वसूनां देवं राधो जनानाम ॥जनानाम् ॥२॥
उदस्य शोचिरस्थादाजुह्वानस्य मीळ्हुषः ।
उदउद्धूमासो धूमासोरुषासोअरुषासो दिविस्प्र्शःदिविस्पृशः समग्निमिन्धते नरः ॥ ॥३॥
तं तवात्वा दूतं कर्ण्महेकृण्महे यशस्तमं देवानादेवाँ आ वीतये वह ।
विश्वा सूनो सहसो मर्तभोजना रास्व तद यत तवेमहे ॥तद्यत्त्वेमहे ॥४॥
तवमग्नेत्वमग्ने गर्हपतिस्त्वंगृहपतिस्त्वं होता नो अध्वरे ।
तवंत्वं पोता विश्ववार परचेताप्रचेता यक्षि वेषि च वार्यम ॥वार्यम् ॥५॥
कर्धिकृधि रत्नं यजमानाय सुक्रतो तवंत्वं हि रत्नधा असि ।
आनआ रतेन ऋते शिशीहि विश्वं रत्विजंविश्वमृत्विजं सुशंसो यश्च दक्षते ॥ ॥६॥
तवेत्वे अग्ने सवाहुतस्वाहुत परियासःप्रियासः सन्तु सूरयः ।
यन्तारो ये मघवानो जनानामूर्वानजनानामूर्वान्दयन्त दयन्त गोनाम ॥गोनाम् ॥७॥
येषामिळा घर्तहस्ताघृतहस्ता दुरोण आनपिआँ पराताअपि प्राता निषीदति ।
तांस्त्रायस्वताँस्त्रायस्व सहस्य दरुहोद्रुहो निदो यछायच्छा नः शर्म दीर्घश्रुत ॥दीर्घश्रुत् ॥८॥
स मन्द्रया च जिह्वया वह्निरासा विदुष्टरः ।
अग्ने रयिं मघवद्भ्यो न आ वह हव्यदातिं च सूदय ॥ ॥९॥
ये राधांसि ददत्यश्व्या मघा कामेन शरवसोश्रवसो महः ।
तानंहसःताँ पिप्र्हिअंहसः पर्त्र्भिषपिपृहि टवंपर्तृभिष्ट्वं शतं पूर्भिर्यविष्ठ्य ॥ ॥१०॥
देवो वो दरविणोदाःद्रविणोदाः पूर्णां विवष्ट्यासिचमविवष्ट्यासिचम् ।
उद वाउद्वा सिञ्चध्वमुप वा पर्णध्वमादिद वोपृणध्वमादिद्वो देव ओहते ॥ ॥११॥
तं होतारमध्वरस्य परचेतसंप्रचेतसं वह्निं देवा अक्र्ण्वतअकृण्वत ।
दधाति रत्नं विधते सुवीर्यमग्निर्जनाय दाशुषे ॥॥१२॥
</pre>
</div>
| 