| ← सूक्तं २०.११० | अथर्ववेदः - काण्डं २० सूक्तं २०.१११ ऋ. पर्वतः। |
सूक्तं २०.११२ → |
| दे. इन्द्रः। उष्णिक्। |
यत्सोममिन्द्र विष्णवि यद्वा घ त्रित आप्त्ये ।
यद्वा मरुत्सु मन्दसे समिन्दुभिः ॥१॥
यद्वा शक्र परावति समुद्रे अधि मन्दसे ।
अस्माकमित्सुते रणा समिन्दुभिः ॥२॥
यद्वासि सुन्वतो वृधो यजमानस्य सत्पते ।
उक्थे वा यस्य रण्यसि समिन्दुभिः ॥३॥