विष्णुपुराणम्/पञ्चमांशः/अध्यायः ११
श्रीपराशर उवाच।
मखे प्रतिहते शक्रो मैत्रेयातिरुषान्वितः ।
संवर्त्तकं नाम गणं तोयदानामथाऽब्रवीत् १ ।
भोभो मेघा निशम्यैतद्वचनं गदतो मम ।
आज्ञानंतरमेवाशु क्रियतामविचारितम् २ ।
नंदगोपस्सुदुर्बुद्धिर्गोपैरन्यैस्सहायवान् ।
कृष्णाश्रयं बलाध्मातो मखभंगमचीकरत् ३ ।
आजीवो याः परस्तेषां गावस्तस्य च कारणम् ।
तागावो वृष्टिपातेन पीड्यन्तां वचनान्मम ४ ।
अहमप्यद्रि शृंगाभं तुंगमारुह्य वारणम् ।
साहाय्यं वः करिष्यामि वाय्वम्बूत्सर्गयोजितम् ५ ।
श्रीपराशर उवाच।
इत्याज्ञप्तास्ततस्तेन मुमुचुस्ते बलाहकाः ।
वातवर्षं महाभीममभावाय गवां द्विज ६ ।
ततः क्षणेन पृथिवी ककुभॐबरमेव च ।
एकं धारामहासारपूरेणनाभवन्मुने ७ ।
विद्युल्लताकषाघातत्रस्तैरिव घनैर्घनम् ।
नादापूरितदिक्चक्रैर्धारासारमपात्यत ८ ।
अंधकारीकृते लोके वर्षद्भिरनिशं घनैः ।
अधश्चोर्ध्वं च तिर्यक् च जगदाप्यमिवाभवत् ९ ।
गावस्तु तेन पतता वर्षवातेन वेगिना ।
धूताः प्राणाञ्जहुस्सन्नत्रिकसक्थिशिरोधराः १० ।
क्रोडेन वत्सानाक्रम्य तस्थुरन्या महामुने ।
गावो विवत्साश्च कृता वारिपूरेण चापराः ११ ।
वत्साश्च दीनवदना वातकंपितकंधराः ।
त्राहित्राहीत्यल्पशब्दाः कृष्णमूचुरिवातुराः १२ ।
ततस्तद्गोकुलं सर्वं गोगोपीगोपसंकुलम् ।
अतीवार्त्तं हरिर्दृष्ट्वा मैत्रेयाचिंतयत्तदा १३ ।
एतत्कृतं महेंद्रे ण मखभंगविरोधिना ।
तदेतदखिलं गोष्ठं त्रातव्यमधुना मया १४ ।
इममद्रि महं धैर्यादुत्पाट्योरुशिखाघनम् ।
धारयिष्यामि गोष्ठस्य पृथुच्छत्रमिवोपरि १५ ।
श्रीपराशर उवाच।
इति कृत्वामतिं कृष्णो गोवर्द्धनमहीधरम् ।
उत्पाट्यैककरेणैव धारयामास लीलया १६ ।
गोपांश्चाह हसञ्छौरिस्समुत्पाटितभूधरः ।
विशध्वमत्रत्वरिताः कृतं वर्षनिवारणम् १७ ।
सुनिवातेषु देश्षोउ! यथा जोषमिहास्यताम् ।
प्रविश्यतां न भेतव्यं गिरिपाताच्च निर्भयैः १८ ।
इत्युक्तास्तेन ते गोपा विविशुर्गोधनैस्सह ।
शकटारोपितैर्भांडैर्गोप्यश्चासारपीडिताः १९ ।
कृष्णोपि तं दधारैव शैलमत्यंतनिश्चलम् ।
व्रजौकवासिभिर्हर्षविस्मिताक्षैर्निरीक्षितः २० ।
गोपगोपीजनैर्हृष्टैः प्रीतिविस्तारितेक्षणैः ।
संस्तूयमानचरितः कृष्णश्शैलमधारयत् २१ ।
सप्तरात्रं महामेघा ववर्षुर्नंदगोकुले ।
इंद्रे ण चोदिता विप्र गोपानां नाशकारिणा २२ ।
ततो धृते महाशैले परित्राते च गोकुले ।
मिथ्याप्रतिज्ञो बलभिद्वारयामास तान्घनान् २३ ।
व्यभ्रे नभसि देवेंद्रे वितथात्मवचस्यथ ।
निष्क्रम्य गोकुलं हृष्टं स्वस्थानं पुनरागमत् २४ ।
मुमोच कृष्णोपि तदा गोवर्द्धनमहाचलम् ।
स्वस्थाने विस्मितमुखैर्दृष्टस्तैस्तु व्रजौकसैः २५ ।
इति श्रीविष्णुमहापुराणे पंचमांश एकादशोऽध्यायः ११।