पद्मपुराणम्/खण्डः ३ (स्वर्गखण्डः)/अध्यायः ४१
| स्वर्गखण्डः |
|---|
युधिष्ठिर उवाच-
भगवञ्छ्रोतुमिच्छामि पुराकल्पे यथास्थितम् ।
कथं प्रयागगमनं नराणां तत्र कीदृशम् १।
मृतानां का गतिस्तत्र स्नातानां चैव किं फलम् ।
ये वसंति प्रयागे तु ब्रूहि तेषां च किं फलम् ।
एतन्मे सर्वमाख्याहि परं कौतूहलं हि मे २।
मार्कंडेय उवाच-
कथयिष्यामि ते वत्स नाथेष्टं यच्च यत्फलम् ।
पुरा ऋषीणां विप्राणां कथ्यमानं मया श्रुतम् ३।
आप्रयागात्प्रतिष्ठानाद्धर्मकी वासुकी ह्रदात् ।
कंबलाश्वतरौ नागौ नागाश्च बहुमूलिकाः ४।
एतत्प्रजापतिक्षेत्रं त्रिषु लोकेषु विश्रुतम् ।
अत्र स्नात्वा दिवं यांति ये मृतास्तेऽपुनर्भवाः ५।
तत्र ब्रह्मादयो देवा रक्षां कुर्वंति संगताः ।
अन्ये च बहवस्तीर्थाः सर्वपापप्रणाशनाः ६।
न शक्याः कथितुं राजन्बहुवर्षशतैरपि ।
संक्षेपेण प्रवक्ष्यामि प्रयागस्य च कीर्त्तनम् ७।
षष्टिर्धनुः सहस्राणि परिरक्षंति जाह्नवीम् ।
यमुनां रक्षति सदा सविता सप्तवाहनः ८।
प्रयागं तु विशेषेण स्वयं रक्षति वासवः ।
मंडलं रक्षति हरिर्देवैः सह सुसंमतम् ९।
तं वटं रक्षते नित्यं शूलपाणिर्महेश्वरः ।
स्थानं रक्षति वै देवः सर्वपापहरं शुभम् १०।
अधर्मेण वृतो लोके नैव गच्छति तत्पदम् ।
स्वल्पमल्पतरं पापं यदा तस्य नराधिप ११।
प्रयागस्मरमाणस्य सर्वमायाति संक्षयम् ।
दर्शनात्तस्य तीर्थस्य नामसंकीर्तनादपि १२।
मृत्तिका लभनाद्वापि नरः पापाद्विमुच्यते ।
पंचकुंडानि राजेंद्र येषां मध्ये तु जाह्नवी १३।
प्रयागे तु प्रविष्टस्य पापं क्षरति तत्क्षणात् ।
योजनानां सहस्रेषु गंगां स्मरति यो नरः १४।
अपि दुष्कृतकर्मासौ लभते परमां गतिम् ।
कीर्तनान्मुच्यते पापैर्दृष्ट्वा भद्राणि पश्यति १५।
अवगाह्य च पीत्वा च पुनात्यासप्तमं कुलम् ।
सत्यवादी जितक्रोधो अहिंसां परमास्थितः १६।
धर्मानुसारी तत्त्वज्ञो गोब्राह्मणहिते रतः ।
गंगायमुनयोर्मध्ये स्नातो मुच्येत किल्बिषात् १७।
मनसा चिंतितान्कामान्सम्यक्प्राप्नोति पुष्कलान् ।
ततो गत्त्वा प्रयागं तु सर्वदेवाभिरक्षितम् १८।
ब्रह्मचारी वसेन्मासं पितृदेवांश्च तर्पयेत् ।
ईप्सिताँल्लभते कामान्यत्र तत्राभिजायते १९।
तपनस्य सुता देवी त्रिषु लोकेषु विश्रुता ।
समागता महाभागा यमुना यत्र निम्नगाः २०।
तत्र सन्निहितो नित्यं साक्षाद्देवो महेश्वरः ।
दुष्प्रापं मानुषैः पुण्यं प्रयागं तु युधिष्ठिर २१।
देवदानवगंधर्वा ऋषयः सिद्धचारणाः ।
तत्रोपस्पृश्य राजेंद्र स्वर्गलोके महीयते २२।
इति श्रीपाद्मे महापुराणे स्वर्गखंडे एकचत्वारिंशोऽध्यायः ४१।